ලා දම් අහසට පායන උදවිය ..

Wednesday, October 31, 2012

රෙහානි යුග දිවියට...............!

ඔන්න යාලුවනේ අද මම රස රහසක් කියන්නයි යන්නේ ඔයාලට.රෙහානි අවුරුදු ගානක් දුක් වින්දා.. ආදරේ වෙනුවෙන්!ඒ ආදරේට තිබුන බාධක අපමණයි!මුලින්ම රෙහානි ආදරේ කරන්න පටන් ගද්දි ආදරේ කියන්නේ මොන වගේ දෙයක්ද කියල හරියටම දැනගෙන හිටියේ නැහැ.එතකොට ඉස්කෝලේ යන වයස.ඒත් කාලයක් යද්දී ඒ හැමදේම රෙහානි හොඳට තේරුම් ගත්තා.මුලින්ම ගෙවල් දෙකෙන්ම මේ සම්බන්දෙට තදින්ම විරුද්ද උනත් පස්සේ ගෙවල් දෙකෙන්ම කැමති උනා.කැමති උනා කියනවට වඩා කැමති කරවගත්ත කිවුවනම් තමයි හරි.රෙහානිගේ ගෙදර නම් ගෝරි ඇද්දේ අම්ම තමයි,ඒත් වැඩක් උනේ නැහැ.අම්ම කියන දේවල් අහන තත්වෙක නෙවෙයි රෙහානි හිටියේ ........ඒකයි. අපේ ආදරේට අවුරුදු  8 ක්..හ්ම්.....ලේසි පහසු කාලයක් නෙවෙයි නේද?ඒත් ඒ කාලය නිසා අපි අපිව හොඳට තේරුම් ගත්තා.. 
                                                                                               
                                              රෙහානි කිවුවනේ රෙහානි ආදරේ වෙනුවෙන් ගොඩක් දුක් වින්දා කියලා..ඒ දුක වැඩිපුරම වින්දේ ගිය අවරුදු තුනේ..රෙහානි ආදරේ කරන රෙහනිගේ අහිංසක කොල්ල  අවුරුදු තුනක් තිස්සේ රෙහානිගෙන්     ඈතක දුරස්වෙලා හිටියා..ඒ එයා කොරියාවේ ගතකරපු පහුගිය අවුරුදු තුනක කාලය..! ඒ කාලය රෙහානි  ගත කලේ හරිම කටුක විදිහට..ඒ වින්ද දුක ගැනනම් කියලා වැඩක් නැහැ..අවාසනාවට දැන් රෙහානිට   ඒ ඉරණමට තව අවුරුදු 2 ක් මුහුණ දෙන්න වෙනවා..ඒත්..අපේම අනාගතේ ගැන හිතලා රෙහානි ඒ දුකට මුහුණ දෙන්න තීරණය කලා.එයාගේ නිවාඩුව මාස එකහමාරයි. දැන්  මාසයක්ම  ගතවෙලා ඉවරයි..ලබන  මාසේ 17  එයා ආයෙම  යනවා.. රෙහානිට දුකයි..  දරාගන්න බැරි තරම් දුකයි.  :(  ඒත්..ඒ දුක විඳින්න රෙහානි සුදානම්   :' (  ..එයා ඉන්න මේ දවස් ටිකේ බ්ලොග්  එක  පැත්තේ  ඇවිත් උනත් කාලය නාස්ති කරන්න  මට  ලෝබයි.. මන්  දැනුත්  ටයිප් කරන්න ගත්තේ එයා  බණ  ගෙදරක  ගිය  නිසා.. මන්  හිතනවා  මගේ යාලුවෝ මව තේරුම් ගනීවි කියලා..ඒ නිසා මන්  මගහැරුණ   ලිපි පසුව කියවන්නම්.. මන් පුළුවන් වෙලාවල්  වල  ඔයාලගේ ලිපි කියවනවා  කොමෙන්ට් නොකලට  යාලුවනේ..                                                                  
 
රෙහානි මේ හැම දෙයක්ම යලුවන්ට කිවුවේ ඇයි දන්නවද?2012 . 10. 05  රෙහානි රෙහානිගේ   ආදරේ සින්නක්කර කරගත්තා..අවුරුදු 8 ක ආදරයක්..ඒ කාලය තුල අපි අපිව තේරුම්ගත්තා පුදුම විදිහට..දැන් රෙහානි සතුටින්..ඒ උනත් රෙහානිව   දාල මේ කොල්ල  ආයෙත්   යනවනේ..  ඒ ඉතින් අපේ අනාගතේ වෙනුවෙන්ම තමයි.. ඒ වුනත්  හිතට  දුකයි..  ළඟ නැතිවෙනවා නේද කියලා දැනෙද්දී.   
                                   
ප.ලි.  = රෙහානිගේ  සැබෑ චායාරුපය   අවසාන  චායාරුපය   පමණක්  බව  කරුණාවෙන්  සලකන්න..!  :D

Thursday, October 25, 2012

මහමෙරකි ඔබ මට...!


පෙරදා නුහුරු  වූ නාදුනන ආදරේ..
කඩා හැලුනා දිය ඇල්ලක් වගේ...
බරක් දැනුනේ නැහැ ජීවිතේ....
තිබුනා ඔය හිතේ ඇති තරම් ආදරේ...!
පිටාර ගැලුවා සොඳුරු ගං දිය වගේ..  
එලෙසින්ම රැඳුනා හෙට දිනෙත් ඔය සෙනේ
මට ඉන්න ලෝබයි නුඹ  නැති තත්පරේ..
වෙන් වෙන්න නම් බැහැ සිහිනයක වත් රැයේ... 
.................................................
සිත්තරෙකු සිතුවම් කරනා පුංචි සිතුවමක් වගේ
පරෙස්සමට  රැක ගනිමු අපි අපේ ආදරේ...!
උරතලය මත ඔබේ සැතපිලා මම සුවෙන්..
මියැදුනත් කම් නොමැත ලැබ නුඹේ ස්නේහයන්........!!!!!!! 

Monday, October 22, 2012

මා සිතට අහම්බෙන්.. (අවසන් කොටස..)



     
1      2       3       4     කොටස් වලට යන්න...

                                                                                                                                                        මධුෂගේ මුණේ ලොකු වෙනසක් තියනවා සෙනලි දැක්ක..මධුෂ ආවේ  වෙනද වගේ හිනාවෙන් මුණ  පුරෝගෙන  නෙවෙයි. මධුෂගේ  ඇස්වල  තියන  ආදරේ ටත් වෙනදට  මුණේ තියන   අහිංසකකමටත්  මොනවදෝ   වෙලා  කියල  සෙනලිට  හිතුනා..                                                                                                                                                 මධුෂ තමන් ලගට එනකන් සෙනලි බලාගෙන හිටියත් මධුෂ සෙනලි ලගට ආවේ නැහැ.. සෙනලි  දිහා  බැලුවෙත්  එකම  එක  පාරයි.. මධුෂ  තරිදුත් එක්ක කෙලින්ම ගියේ  හෝල්ට්  එකේ  නවත්තල  තිබුන  ගමේ   බස් එක  ඇතුලට. වෙලා තියෙන්නේ  මොකද්ද  කියල  කිසිම දෙයක්  නොදන්න  සෙනලිගේ ඇස් වලින්  කඳුළු බේරුනා.. " අනේ දර්ශි ඇයි මධුෂ එහෙම යන්න ගියේ..?:" සෙනලි ඇස් වල කඳුළු පිහින ගමන් ඇහුවා.." පොඩ්ඩක්  ඉදහන් මන් අහල එන්න.., දර්ශි  කේන්තියෙන්  කිවුවා..  
                                                                                                             ඒත් එක්කම ගයාන් එහා හෝල්ට් එකේ ඉදන් බලාගෙන ඉන්නවා.නමුත් සෙනලි ලගට ගයාන් ආවේ නැහැ. බලාගෙන ඉන්නවා විතරයි. සෙනලිට  කිසි  දෙයක් හිතාගන්න  බැහැ..දර්ශි බස් එකට ගොඩ  වෙද්දීම  තරිදු  දර්ශිට   ඔරවල  අහක බලා ගත්තා."මොකද බන් ඔරවන්නේ?,   උඹල  දෙන්නට  අද මොන යකා ගහලද ?අරකි  අරෙහෙන්  බයවෙලා..." දර්ශි  මධුෂගෙයි  තරිදුගෙයි හදිස්සි  විපර්යාසයට හේතුව  ඇහුවා.                     
                                                                                                              ඇයි අර ඇවිල්ල ඉන්නේ කෑල්ල...මු මොකටද නිකන් පච වෙන්නේ කතාකරන්න ගිහින්..!  තරිඳු ශටර් එකෙන් එපිට පෙන්නලා කිවුවා.. "එතන ඉන්නේ ගයාන්නේ  .., මුන් කොහොමද  ගයාන් ගැන දන්නේ. ඒ කියන්නේ  මෙකි මටත් බබා පාට්  දාල ගයන්ට කැමතිවත්  වෙලාද?  " දර්ශි  කල්පනා කළා..                                                                           
                                                                                                               යකෝ උඹට ඒ කොල්ල ගැන කියන්න තමයි අද හිටියේ.."දර්ශි මධුෂට කිවුවා..                                                                                                                                 
                                                                                                               අහ්.. හා අද  කියන්නද හිටියේ ..ඇයි දන්නේ නැහැ අද කියන්න හිටියේ..! ට්‍රිප් එක ගිහින් ආව ගමන් කියන්න තිබුනනේ..!මධුෂ නිකන් උපහාසෙට වගේ කතාකරේ...                                                                                 
                                                                                                               "මේ මධුෂය නිකන් මෝඩකම ප්‍රදර්ශනය කරන්නේ නැතුව හිටහන්.., ගිහින්  අරකි එක්ක  කතාකරලා තියන  ප්‍රශ්නයක් විසදගනින්.."දර්ශි කේන්තියෙන්  කිවුවා.මධුෂ  ලොකු කේන්තියකින්  ඉන්න බව දර්ශිට තේරුණා.                                                                                            
                                                                                                               "මොකක් හරි ලොකු දෙයක් වෙලා...මධුෂය පුපුර පුපුර ඉන්නේ.."දර්ශි කිවුවම සෙනලිගේ කඳුළු අලුත් උනා..                                                                                                 
                                                                                                               "මොනවද එයා කියන්නේ දර්ශි.." සෙනලි ඇහුවා...                                 හරියට දෙයක්  කියන්නේ  නැහැ බන්..හැබැයි  ගයානයව පෙන්නලා කිවුවා " අර ඇවිල්ල  ඉන්නේ  කෑල්ල කියලා..."මන් කිවුවා උඹ අද කියන්න  හිටියේ ඌ ගැන  කියලා...එතකොට කිවුවා දැන්ද  කියන්න  හදන්නේ   කියලා.. අනේ මන්ද  බන් මේවා.. දර්ශි  කියෝගෙන  ගියා...                                                                                                 
                                                                                                              සෙනලි බස් එක ඇතුලට  ගියා..."තරිදු මදුෂත්  එක්ක වාඩිවෙලා හිටියේ.. මධුෂ අහක  බලාගත්තා.."තරිදු පොඩ්ඩක් අහකට  වෙන්න.."සෙනලි කිවුවහම  තරිදු කේන්තියෙන් නැගිටලා ගියා...                                       
සෙනලි මධුෂ  ලඟින් වාඩි වුණා.."ඇයි මේ?"  සෙනලි ඇහුවා...මධුෂ කතා කරේ නැහැ.."කියන්නකෝ ඇයි ඔහොම ඉන්නේ කියලා..., මධුෂ නිහඬව ඉන්න නිසා  සෙනලි ආයෙම ඇහුවා.." මට ඔයත් එක්ක  කතා කරන්න දෙයක් නැහැ  සෙනලි..ඔයා යන්න  මට පව් නොදී  මෙතනින්.." මධුෂ කිවුවේ කෙන්තියකින්ද  දුකකින්ද කියලා  සෙනලිට තේරුනේ  නැහැ...   
                                                                                                              "වෙලා තියන දේ මට කියන්න..,දර්ශි මට කිවුවා ගයාන් ගැන ප්‍රශ්නයක් නේද...?අර ගයානුත්  ස්ටෑන්ඩ්  එකේ ඉන්නේ... අපි එන්න කියමු ගයාන්ට... විසදගමු මේක...ඉස්සෙල්ලම  ඔයාගේ ප්‍රශ්නේ මට කියලා ඉන්නකෝ..." සෙනලි කිවුවා                                                               
                                                                                                              මන් කිවුවේ  මට කතාකරන්න දෙයක් නැහැ කියලා...ඇයි තේරෙන්නේ නැත්තේ?ඔයා යන්නේ නැත්නම් මන් යන්නද මෙතනින්..!මධුෂ සෙනලිට සැරෙන්ම කිවුවා...ඒ වතාවේ සෙනලි බස් එකෙන් බැස්සා...ඒ වෙද්දී බස් එක පුරෝලා සෙනග ..ඒ වගේම සෙනලිගේ ඇස්වල කඳුළුත් පිරිලා ..ගයාන් එහා පැත්තේ හෝල්ට් එකේ ඉදන් මේ දේවල් දිහා බලන් හිටියා..සෙනලිට පුදුමයි... මේ සිද්දවෙන දේවල් වලට ගයාන් වග කියන්න  ඕන බව නම් සෙනලි දැනගෙන හිටියා..බස් එක  අද්දල යන්න ගියා..සෙනලිට දැනුනේ හදවත කඩාගෙන බිමට දැන් වැටෙයි කියලා වගේ හැගීමක් ..සෙනලි දර්ශිත් එක්ක වැඩිය කවුරුත් නැති තේ කඩයක් බලල ඇතුළු වුණා...ගිහින් ඇති තරම් ඇඩුවා...දර්ශි හිත හදන්න ගියේ නැහැ..එහෙම කලානම් සෙනලිට තව දුක වැඩි නේද කියලා දර්ශි හිතුවා..දර්ශිත්  කල්පනා කලේ මධුෂට  එයාගේ ප්‍රශ්නෙවත් අඩුම ගානේ හරියට සෙනලිට කියන්න තිබුන නේද කියලා..මේ ප්‍රශ්නෙට කරන්න පුළුවන් හොඳම දේ තරිදුව තනියම හමුවෙලා විස්තර දැනගන්න එක කියලා හිතුව දර්ශි එහෙම කරන්න තීරණය කරගත්තා...  සෙනලිගේ  හැඬුම්  නතර කරගෙන ඊලග  බස් එකේ දර්ශි  සෙනලිවත් අරන් ගෙදර ආවා...                                                                                                 
                                                                                                                 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~                       
                                                                                                              "උඹ ඇයි ඊයේ ඉස්කෝලේ ආවේ නැත්තේ?" දර්ශි  සෙනලිගෙන්  ඇහුවා...  සෙනලි පිළිතුරු   දුන්නේ  නැහැ... " උඹ ඊයේ ආපු  නැති එක මට හොඳට ගියා... මට තරියව තනියම අල්ලගන්න  පුළුවන් උනා  .. මන් තරියගෙන් වෙලා තියන දේ දැනගත්තා.. දර්ශි කිවුවා.. 
                                                                                                             ඒ මොකද්ද? සෙනලි නොඉවසිල්ලෙන් ඇහුවා.."ගයාන්ලා මහා  කැත  වැඩක්   කරලා සෙනලි,මධුෂට කියලා උඹ ගයාන්ට කැමති උනා..ඒ නිසා මධුෂට වෙන අතක් බලාගන්න  කිවුවා  කියලා..."දර්ශි කිවුවා... "ඉතින් මධුෂ  හරි කෙනෙක්නෙ ..කව්රුවත් දෙයක් කිවුව පලියට එහෙම  පිළිගන්නවද?  සෙනලි කිවුවේ ලොකු හිතේ දුකකින්.. "එක්කෝ එයාට  තිබුනා  ඒක ගයානුයි මායි දෙන්නම  ඉන්න තැන අහන්න.. ඒ මුකුත් නැතුව එයා තීරණයකුත්  අරන්.. මාරයි..."සෙනලි කියෝගෙන ගියා..      
                                                                                                               එහෙම වෙලා තියෙන්නේ දිල්කි නිසා බන්..දිල්කි කියලා ට්‍රිප් එක ගිහින් උඹ ගයාන් එක්ක හෙන ෆිට් එකේ හිටියා කියලා.. දිල්කි හොඳට  කරකවල  දීල තියනව මධුෂයට..  ගයාන්ලත් දිල්කි  කියපු දේවල් ඇත්ත  ගානට  කතා කරලා.. ඒකයි එහෙම වෙලා තියෙන්නේ.. මධුෂලගේ  ඉස්කෝලෙනුත්  ඊයේ ට්‍රිප් එකක් ගිහින්,  මධුෂයත්  ගියා කියලා තමයි  ආරංචි.. "දර්ශි  කියන දේවල් නිහඩවම  සෙනලි අහන් හිටියා.. සෙනලිට දුකයි... සෙනලි මධුෂට ට්‍රිප් එක  යන බව කිවුවම මධුෂගෙන් යන්නද  ඇහුවේ නැහැ කියලා දොස්  කිවුව..ඒත් මදුෂ ඊයේ නොකියම  ට්‍රිප් එකක් ගිහින්.. ඒ නිසා වෙන්න ඇති  උදේ බස් එකේ මධුෂ  නොහිටියේ  කියලා සෙනලි හිතුවා..                                         ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~            
                                                                                                              සෙනලිගේ ආදර කතාවට  එහෙම වෙයි කියලා සෙනලි හිතුවේ නැහැ..සෙනලි සතියක් තිස්සේ මධුෂව  හමුවෙන්න  ලොකු උත්සහයක් ගත්තත් ඒක ව්‍යර්ථ වෙලා ගියා.. ඒත්...ඒ කාල  සීමාව  තුල  මධුෂ  කොයිතරම්  වෙනස් වෙලාද  කියලා  යාලුවන්ගෙන් සෙනලිට ආරංචි   වුනා... කොටින්ම මධුෂ අලුත් ආදර  කතාවකට  මුල  පුරලා  තිබුනා.. සතියක් වැනි කෙටි කාලයක්  තුල  සෙනලිව   අමතක  කරලා අලුත් ආදරයකුත් තමන්ගේ ජීවිතය ට  මධුෂ කොහෝම  ලං කරගත්තද කියලා  සෙනලිට හිතුනා..සෙනලි මධුෂව හමුවෙන්න උතසහ කළා...ඒ..තමන්ට එහෙම කලේ ඇයි,කොහොමද කියලා දැනගන්න.. ඒ වගේම මධුෂගේ අලුත් ජීවිතය ට පැතුම් පතන්න..නමුත් මධුෂ  ආයේ   කවදාවත්  ම  සෙනලි ඉදිවී  කියලා හිතෙන බස් හෝල්ට් එකක වත් හිටියේ නැහැ සෙනලිට දකින්න..                          
                                                                                                                                                                
මධුෂ සෙනලිට  ඇත්තටම ආදරය නොකරන්නට ඇති යැයි සෙනලිට   හැඟුනා .. අමරුවෙන්  හෝ  මධුෂගේ  ලෝකයෙන්  ඈත් වන්නට  සෙනලි  හිත හදාගත්තා... සමහර විට මධුෂ සෙනලිට ආදරය  කරන කාලයේම  තවත් සම්බන්දතා  තිබුනා  වෙන්නට  ඇති.. 
                                                                
                                                 

                                              

Thursday, October 11, 2012

මා සිතට අහම්බෙන්...4

1           2             3     
කොටස්වලට ගිහින් එන්න....                                                           
                                                                                                                 "කිවුවා...ඒත් මන් ගැන බලාපොරොත්තු තියාගන වැඩක් නැහැ.." සෙනලි  එකපාරටම  කියල දැම්ම..   ගයාන්ගේ   මුණ  කලුවෙලා  ගියා..  ගයාන් පව්  කියල   හැගීමකුත්   සෙනලිගේ   හිතට  ආවත්   සෙනලි   මධුෂට  වරදක්    කරන්න  හිතුවේ  නැහැ. ටික වෙලාවකින්  දිල්කිලා  පහලට  බැස්සා..  දිල්කි   පහලට   එනකොට   සෙනලිගේ   උත්තරේ  ගැන  දැනගෙනමයි   ආවේ..                                                                        
                                                                                                              "මැටි හරකි ..මොනවද ගයාන්ට කිවුවේ?මට සමීරය කිවුවා...අපරාදේ හොඳ කොල්ලෙක් ඌ .. " දිල්කි   දෝෂාරෝපණය  කරන්න ගත්තා.. "අනේ  මේ නිකන්  ඉඳහන් .. මට  මධුෂ  ඉන්න  බව දැන  දැන  ඔහොම   කතාකරන්න එපා.. සෙනලි කිවුවේ  ලොකු  ආවේගයකින් ..  මොන  දේවල් නිසාවත් මධුෂට  වෙනසක්  නොකරන්න  දැඩි තීරණයක සෙනලි  හිටියේ.                                                                             
                                                                                                              චාරිකාව නිම වෙන තෙක්ම සෙනලි එක්ක නැවත මේ ගැන කතා කරන්න  ගයාන් ලොකු  උත්සහායක්    ගත්තත්  ඒක   නිෂ්පල උනා.. දිල්කිත් නිතරම සෙනලිගේ හිත වෙනස් කරන්න හිතාන  මධුෂගේ  වැරදි  හද  හදා කිවුවා..  ඇත්තටම  සෙනලි වෙනස් උනේ නැහැ.. නමුත්  සෙනලිට   ගයාන් පිලිඹද   යම්  අනුකම්පාවක්  දැනුනා..  සෙනලි දිල්කි  ඉස්සරහදිවත්  ඒ  බව  පෙන්නන්න  ගියේ නැහැ..                                                                                                                                    ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 
                                                                                                               චාරිකාවෙන් පස්සෙත් දර්ශි එක්ක ඉන්නවට වඩා සෙනලි හිටියේ දිල්කි එක්ක.සෙනලි හිතුවේ චාරිකාවේ  අවසානයත් එක්කම ගයාන්ගේ කරදරෙත්  අවසානයක් වේවි කියල.ඒත් ඒක   එහෙම වුනේ නැහැ.. හැමදාම  ඉස්කෝලේ ඇරෙන වෙලාවට  ගයාන් ගේට්ටුව ලගටම වෙලා බලන් ඉන්නවා.. සමහර දාට ඉස්කෝලේ  ඇතුලටත් එනවා.ඔහොම ඇවිත් පස්සෙන්ම වදයක් වෙවී එනවා..                                                 
                                                                                                               මේ දිනවල  සෙනලිට මධුෂව හැමදාම වගේ උදේට හවසට බස් එකේදී මගහැරුනා.චාරිකාව ගියාට පස්සෙම මධුෂ සෙනලිට මුණගැහුනේ නැහැ.  මධුෂගේ  යාලුවෙක් ට  මධුෂ පණිවිඩයක්  දුන්නා සෙනලිට කොහොම හරි මීට් වෙන්න කියල. සෙනලිත් එදා උදේ බස් එකේ දී මධුෂ ව හම්බවුනේ  නැති නිසා  ගමෙන් එන්න  තියන ඊලග බසය එනකන් හෝල්ට්  එකට වෙලා බලන්  හිටියා.. එදා අමාරුවෙන් දෙන්න මුණගැහුණා...                                                                                      "අම්මෝ...මෙයාව දැක්ක කල්.."  මධුෂ කිවුවේ අතේ  තියන  පුංචි  කොපි පොතේ  කොනක් තොල්  දෙකට  තියාගෙන .. අර  අහිංසක  ලජ්ජාශීලී    හිනාවත්  ඒ තොල්  අතර රැඳිල  තිබුන..                            
                                                                                                              සෙනලි හිනාවුනේ ගොඩාක් ආදරෙන්..........! "මම නම් ඔයාව  දැක්කා.. " සෙනලි කිවුවා.                                                                                  
                                                                                                               මාව දැක්කා...!!!!!! ඒ කොහොමද? මධුෂ ඇහුවා..                                  
                                                                                                               මගේ හිතේ ඇඳිලා තියන රූපෙන්...! සෙනලි කිවුවේ මධුෂගේ ඇස් දිහා බලන්..                                                                                              
                                                                                                             ඇත්තට..!.....මධුෂ  හිනාවෙලා කිවුවා.. "ට්‍රිප් ගිහින් මට මොනාද ගෙනාවේ?

ගෙනාවා බඩ්ඩක්... ! සෙනලි බෑගය ඇරලා බ්‍රවුන් පේපර් කවරෙට දාල තිබුන පුංචි සැමරුම්  දෙක මධුෂට දුන්නා...
     
"මේවා නෙවෙයි..."මධුෂ කිවුවේ කට බෙරි කරගෙන..
  
එහෙනම්...................................?
    
මධුෂගේ ඇහැ ගියේ  නගරය මැද්දේ  තියන ඔරලෝසු  කනුව දිහාවට. "අප්පට  සිරි පරක්කු  වෙනවා මන්  යන්නම්..!  මධුෂ එහෙම  කියාගෙනම  බසයකට දිව ගියා... සෙනලි  හිනාවෙලා ඔහුට සමුදුන්නා..
                                                                                                                සෙනලි ඕෆ්  පීරියඩ් එකක තනිව කල්පනාවක හිටියා..සෙනලි කල්පනා කලේ උදේ මධුෂ මොනවද ඉල්ලන්න ගියේ කියලා..සමහරවිට කන දේවල් වෙන්න ඇති කියල  ඇයට හිතුනා.. ඒ  වෙලාවේදී  එතනට  සමීරත් එක්ක දිල්කි ආව.."ඒ අරූ පව්  යකෝ.., හෙන  අප්සට්  එකේ  ඉන්නේ..."  සමීර ගයාන් ගැන කියවන්න ගත්තා."මට   කරන්න දෙයක් නැහැ සමීර"  සෙනලි සමීරට  තේරුම් කරලා දුන්නා.." තව සැරයක් ඒ ගැන කල්පනා කරලා බලහන්.." සමීර  නහයෙන්  අඩන්න  ගත්තා.. " මට ගයාන් ගැන දුකයි.. ගයාන් මට ඇත්තටම  ආදරේනම්  ගයන් පව්.., සමහරවිට මධුෂ නොහිටියානම්  මම ගයාන් ගැන හිතාවි. ඒත් දැන් මට මධුෂ ඉන්නවා.. මධුෂ ගැන මේ දිල්කි  දන්නවා අහගනින්.." සෙනලි සමීර  ඉදිරියේ  කිවුවා.                                                                                
                                                                                                              සෙනලි සෙනසුරාද උපකාරක පන්ති ඉවරවෙලා බස් හෝල්ට් එකේ හිටියේ  දර්ශිත්  පාසලේ  තවත්  යෙහෙලියන්  කිහිප  දෙනෙකුත්  සමග.  සෙනලි ඇවිත් විනාඩි 10 ක් 15ක්  වෙන්න ඇති.මෙන්න සුපුරුදු රුවක්  බස්  හෝල්ට් එකේ.ගයාන් ඇත ඉදන් සෙනලි දිහාවම බලන් ඉන්නවා. සෙනලිට  බය හිතුනා.. තව පුංචි වෙලාවකින්  මධුෂත්  මෙතනටම  එනවා. ඒක අතකින් හොද  වගේම නරක වෙන්නත්  බැරි නැහැ කියල සෙනලිට හිතුනා.. හිතනකොටම  මධුෂ අනිත්  පැත්තෙන්  තමන් ලඟම. සෙනලිට  ගයාන්  ගැන මධුෂ එක්ක  කියන්න තරම්  වෙලාවකුත් නැති වුණා. එකපාරට ගයාන්  මෙතනට පැන්නොත්  මොකක් වෙයිද?" සෙනලිට  ඒ හැම  දේම  කල්පනා  වුනා...