2012.08 .31 ......හරියටම පෝය දවස.වෙලාව හවස 5 යි.රෙහානි නා කියාගෙන සුදු වතින් සැරසුණා.. දෝනි පොඩ්ඩිත් (පොඩ්ඩි කිවුවට මේ පාර ඕලෙවල් ..හරි පොඩි නේද..) ලෑස්ති කරගෙන ,මල් තෙල් හඳුන්කුරු අරගෙන ඔන්න පන්සලට ගියා..මල් පුජකරල ඉවරවෙලා වැලි මළුවේ ඇවිදගෙන ආපු රෙහානිගේ ඇස් වලට දුටු දේ අදහගන්න බැරුව ගියා.. දෙවියනේ මේ ශ්‍යාමි නේද? ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ඩෝන් පටෝල් ...............ඩෝන් පටෝල්........ තැනින් තැන රතිඥ්ඥ පුපුරන හඬ විටින් විට ඇහෙනවා
කැලණිවැලි එක්සත් මහා බක්මහ උළෙල..තව සුළු මොහොතකින්.. පැරණි දුම්රිය පොළ අසලදී.. ආරම්භ කිරීමට සියලු කටයුතු සුදානම්.. ඔබත් එන්න විනෝද වෙන්න.. මේ බක්මහේ අසිරිය බලන්න.. නිවාස ඉදිරිපිට කෑගසන යකඩ කට දිහා ශ්‍යාමි ජනේලයෙන් එබිලා බැලුවේ නිකමට වගේ.. යකඩ කට අරගෙන යන පුංචි ට්‍රක් රථය පිටු පස කොලු කුරුට්ටන් නැගල යන්නේ පුදුම ආසාවකින් නේද කියල ශ්‍යාමිට හිතුනා. අම්මා..අපි යමුකෝ..ගම හරහා දුවවන එක තමයි මුලින්ම තියෙන්නේ.. තරඟ පටන්ගන්න කලින් සුදානම් වෙලා ඉන්න එක හොඳයිනේ.." ශ්‍යාමි කිවුවේ තරඟ වලට අදින කොට ටයිට් කලිස මයි ටී ෂර්ට් එකයි බෑගයකට දාගන්න ගමන්. .කැලණිවැලි දුම්රිය පොළ ලඟට ශ්‍යාමිලගේ ගෙදර ඉඳන් මහා ලොකු දුරක් තිබුනේ නැහැ. අය්යල දෙන්නයි අම්මයි එක්ක ත්‍රී රෝද රථයට නැගිලා ඉක්මනින් දුම්රියපොළ ලඟට ආව.
ඔන්න නංගි වෙනද වගේම මේ අව්රුද්දෙත් කප් එක ගහන්න ඕනි නංගි තමයි.. "එහෙම කිවුවේ ශ්යාමිගේ පොඩි අය්යා.
ශ්‍යාමි අහිංසක විදිහට හිනා උනා විතරයි .
අපිත් නංගිත් එක්කම වීල් එකේ එනවනේ..අපේ සප් එක ඉහලින්ම දෙනවා.."නේද චුටි මල්ලි...?ඒ ශ්යාමිගේ ලොකු අය්යා.
ශ්යාමිගේ අම්මා දෙනෙත් දල්වාගෙන බලාගෙන උන්න. ශ්යාමිගේ අම්මා දන්නවා වෙනද වගේම අදත් ශ්‍යාමි දිනනවා කියල. ඔව් .. ඒ අවස්ථාවේදී ඈතින් යකඩ කට කියනවා.. "අපේ සුපුරුදු බලාපොරොත්තුව.. ශ්‍යාමි අදත් ඉදිරියෙන්ම තමන්ගේ අනන්‍යතාවය රැකගනිමින්..." ශ්යාමිගේ අම්මගේ ඇස්වල කඳුළු..වෙනදාමෙන්
සතුටක් ඇයට දැනුණා..ඇයට තම දියණිය පිලිබඳ තිබුනේ නිහතමානී ආඩම්බරයක්..
කැලණිවැලි එක්සත් මහා බක්මහ උළෙල..තව සුළු මොහොතකින්.. පැරණි දුම්රිය පොළ අසලදී.. ආරම්භ කිරීමට සියලු කටයුතු සුදානම්.. ඔබත් එන්න විනෝද වෙන්න.. මේ බක්මහේ අසිරිය බලන්න.. නිවාස ඉදිරිපිට කෑගසන යකඩ කට දිහා ශ්‍යාමි ජනේලයෙන් එබිලා බැලුවේ නිකමට වගේ.. යකඩ කට අරගෙන යන පුංචි ට්‍රක් රථය පිටු පස කොලු කුරුට්ටන් නැගල යන්නේ පුදුම ආසාවකින් නේද කියල ශ්‍යාමිට හිතුනා. අම්මා..අපි යමුකෝ..ගම හරහා දුවවන එක තමයි මුලින්ම තියෙන්නේ.. තරඟ පටන්ගන්න කලින් සුදානම් වෙලා ඉන්න එක හොඳයිනේ.." ශ්‍යාමි කිවුවේ තරඟ වලට අදින කොට ටයිට් කලිස මයි ටී ෂර්ට් එකයි බෑගයකට දාගන්න ගමන්. .කැලණිවැලි දුම්රිය පොළ ලඟට ශ්‍යාමිලගේ ගෙදර ඉඳන් මහා ලොකු දුරක් තිබුනේ නැහැ. අය්යල දෙන්නයි අම්මයි එක්ක ත්‍රී රෝද රථයට නැගිලා ඉක්මනින් දුම්රියපොළ ලඟට ආව.
ඔන්න නංගි වෙනද වගේම මේ අව්රුද්දෙත් කප් එක ගහන්න ඕනි නංගි තමයි.. "එහෙම කිවුවේ ශ්යාමිගේ පොඩි අය්යා.
ශ්‍යාමි අහිංසක විදිහට හිනා උනා විතරයි .
අපිත් නංගිත් එක්කම වීල් එකේ එනවනේ..අපේ සප් එක ඉහලින්ම දෙනවා.."නේද චුටි මල්ලි...?ඒ ශ්යාමිගේ ලොකු අය්යා.
ශ්යාමිගේ අම්මා දෙනෙත් දල්වාගෙන බලාගෙන උන්න. ශ්යාමිගේ අම්මා දන්නවා වෙනද වගේම අදත් ශ්‍යාමි දිනනවා කියල. ඔව් .. ඒ අවස්ථාවේදී ඈතින් යකඩ කට කියනවා.. "අපේ සුපුරුදු බලාපොරොත්තුව.. ශ්‍යාමි අදත් ඉදිරියෙන්ම තමන්ගේ අනන්‍යතාවය රැකගනිමින්..." ශ්යාමිගේ අම්මගේ ඇස්වල කඳුළු..වෙනදාමෙන්
සතුටක් ඇයට දැනුණා..ඇයට තම දියණිය පිලිබඳ තිබුනේ නිහතමානී ආඩම්බරයක්..
ශ්‍යාමි දින්නා..ඔව් වෙනද වගේම..!ශ්‍යාමිට තිබුනේ ලොකු සතුටක්.. ශ්යාමිගේ දිනුම ළඟ පව්ලේ කට්ටිය හැරුනහම සතුටුවෙන්න තව කෙනෙක් හිටියා..ඒ තමයි දිනුක. දිනුක ශ්‍යාමි ආදරය කරන කෙනා. දිනුකට ශ්‍යාමි මුණගැහෙන්නේ ශ්යාමිගේ ගමේදී මයි.ඒ ශ්‍යාමි උපකාරක පන්ති යන අවස්ථාවකදී.දිනුක වැඩට ගියේ ශ්යාමිගේ ගේ ඉස්සරහින් නිසා දෙන්න උදේ හවස හැමදාම දකිනවා.කතා කරනවා ..ශ්‍යාමි ඒ දිනවල උ.පෙ. විභාගයට පන්ති යනවා. පළමු වතාවේ ලොකු රිසාට් එකක් නැති උන නිසා මේක ශ්යාමිගේ දෙවන උත්සාහය උනා..
********************************************** මුළු ලෝකෙටම එලිය දීගෙන හිරු ඇහැරෙන වෙලාවේ,ශ්‍යාමි උන්නේ නිදාගෙන."හැමදාම උදේට මල් කඩලා පහන තියන ළමයා තවමත් නිදි.." ශ්යාමිගේ අම්ම එහෙම හිතමින්ම ශ්යාමිගේ කාමරේට එබුණා. "පුතේ ඔයා තවම නිදිද?දැන් එළිවෙලා ළමයෝ නැගිටින්න.."ශ්යාමිගේ අම්ම කිවුවේ ජනෙල් ඇරලා තිරය එහාට කරන ගමන්. ම්හ්..එත් නැහැ කිසිම හැල හොල්මනක්..
පුතේ ඇයි.? ශ්යාමිගේ අම්ම නිකමට වගේ ශ්යාමිගේ නළලට අත තියලා බලන ගමන් ඇහුවා.. " දෙය්යනේ.. ගිනි කබල වගේ රත්වෙලා .." ශ්යාමිගේ අම්මට හීල්ලුනා.
ලොකු පුතේ..ලොකු පුතේ.."ශ්යාමිගේ අම්ම කතාකලේ කලබලයෙන් .. ශ්යාමිව ඉක්මනට ත්‍රී විල් එකට දාගෙන රත්නපුර මහා රෝහලට අරන් ගියා. එහිදී වෛද්‍යවරු කිවුවේ ශ්‍යාමිට තියෙන්නේ සාමාන්‍ය උණක් හැදිලා කියල..සති ගානක් ගියා, නමුත් ශ්‍යාමි එන්න එන්නම දුර්වල උණා.හරියට කෑමක් බීමක් නැහැ. උණ තත්ත්වය නිතර වෙනස් වෙන සුළුයි.ශ්‍යාමි සමහර වෙලාවට උණ විකාරයෙන් කියවන්න ගත්තා.සමහර වෙලාවල් වලදී ශ්යාමිගේ තත්ත්වය හොඳටම දරුණු උණා. කෑම බීම නැතිව දුර්වල උන ශ්යාමිගේ ශරීරය සේලයින්වල පිහිටෙන් ජීවත් වෙන්න ගත්තා.. ශ්‍යාමි දැන් කාවවත් අඳුරන්නෙත් නැහැ. අඩුම තරමේ එයාව බිහි කරපු අම්මව වත් අදුනගන්න එයාට හැකියාවක් නැහැ. ශරීරය විතරක් නෙවෙයි.. එයාගේ ස්නායු දුර්වල වෙලා,එයාගේ මානසිකත්වය දුර්වල වෙලා.ශ්යාමිගේ උදව්වට දැන් අනිවාර්යෙන්ම තව කෙනෙක් ඉන්න ඕනෑමයි.
ශ්‍යාමි එක අවස්ථාවක යමකට බය වුවා සේ සේලයින් බට ඇදගෙන ඇදෙන් බැස දුවන්නට තැත් කල බව කලකට ඉහතදී දැනගන්න ලැබුණා. ඒ දිනවල ගමේ උදවිය ශ්යාමිගේ පියාගේ ආත්මය ශ්‍යාමිට වැහිලා" යැයි කටකතාවක් ද පතුරවා තිබුණා.කෙසේ නමුත් දැන් ශ්‍යාමිට ටිකක් සුවයි.ශ්‍යාමි දැන් හැමෝවම අඳුනනවා.නමුත් ශ්‍යාමිට තවම තනිව ඇවිදින්නට බැහැ. ශ්‍යාමි අවුරුද්දකටත් වඩා වැඩි කාලයක් රෝහල් ගතව ඉඳල දැන් ගෙදර එක්කගෙන ඇවිත්..තවමත් ශ්‍යාමිට කගේ හරි උදවු ඕන.පාසලේ ක්‍රීඩාවලින් ඉදිරියෙන්ම ඉඳල..ගමේ අවරුදු උත්සවවල පවා කැපී පෙනෙන කෙනෙක් ව ඉඳලා , එතරම් නීරෝගීව හිටපු ශ්‍යාමි මෙහෙම ඉන්නවා දැක්කහම ඇත්තමයි ගමේ කාටවත්ම අදහගන්න බැරි උනා. ශ්යාමිගේ අත් පා තවමත් කෝටු වගේ , දුර්වලයි. දිනුක ශ්යාමිව බලන්න ඒවි කියල ශ්‍යාමි බලන් ඉන්න ඇති.. එත්.. නැවත කිසි දිනක දිනුක ශ්යාමිව බලන්න ගියේ නැහැ..
එදා පුර පසළොස්වක පෝය.ශ්යාමිව නාවල සුදු වතින් සරසලා පන්සලට එක්කරගෙන යන්න ශ්යාමිගේ අම්ම ලෑස්ති උනා.පන්සලට ගියේ ත්‍රී විල් එකකින්.. ලොකු පුතේ නංගිව අල්ලන්න උඩ මලුවට එක්ක යන්න.." ශ්යාමිගේ අම්ම එක පැත්තකින් ශ්‍යාමිට වාරු දෙන ගමන් කිවුව.. ශ්‍යාමි අමාරුවෙන් අඩිය තියලා ඇවිදින හැටි දැක්කහම කාට උනත් ඇතිවෙන්නේ බොහොම දුක්බර හැගීමක් ..!
විහාර ගේ ඉස්සරහ වැලි මළුවේ ඉදන් මහා කරුණාවෙන් වැඩ ඉන්න බුදු සාදුගේ නෙත් වල කාන්තිය දිහා බලාගෙන ඉන්න ශ්යාමිගේ මුහුණට අහිංසක සිනහ රැල්ලක් නැගුනා....
ප.ලි. පෝය දවසේ ශ්යාමිව දැකල තමයි මට මෙහෙම පොස්ටුවක් දාන්න හිතුනේ..ශ්‍යාමිට හැදුන ලෙඩේ මොකක්ද කියලා තවම කවුරුත් දන්නේ නැහැ..අමාරුවෙන් පන්සලේ ඇවිදින ශ්‍යාමි නංගිව දැකල මට බුදු හාමුදුරුවෝ සතර පෙර නිමිති දැකපු විදිහ මතක් උනා.මටත් ජීවිතේ ගැන ඇත්තටම කලකිරීමක් ඇති උන නිසා.කොච්චර ලස්සනට හිටපු ශ්‍යාමි නංගිද අද අර වගේ ඉන්නේ? එත් ශ්‍යාමි නංගිගේ ඒ අහිංසක කම මුණේ තවමත් එහෙමමයි.මන් ප්‍රර්ථනා කරනවා ශ්‍යාමි නංගිට ඉක්මනට නීරෝගී සුව ලැබේවා..! කියල..
මිනිසුන්ට කරදර එන්නේ නොහිතන වෙලාවක අදහගන්න බැරි විදිහට. මේ භවයේ හොඳින් හිටියත් සමහර විට පෙර භවයක කරපු අකුසලයක් වෙන්නත් පුළුවන්. පුළුවන් තරම් ධර්මයට නැඹුරුව ජීවත් වෙන එක තමයි නුවණට හුරු!!
ReplyDeleteඔව් චන්දන..කොයි දවසේ,කොයි මොහොතේ, අපිට මොකක් වෙයිද කියල අපිවත් දන්නේ නැහැ..ලොව සියලු දේ අනිත්‍යයි ..එහෙමනෙ බුදු හාමුදුරුවෝ දේශනා කරේ..
Deleteකොහෙද මේ? එහෙම උනාම කොච්චර අසරණ වෙනවද නේද?
ReplyDeleteඅපේ ගමේ ඇපල්...මට මාර දුකයි එයා ගැන.
Deleteඅසරණයි ඇත්තටම දැන් එයා..
:(
ඔය කියන "ශ්‍යාමි" ඉන්නෙත් රත්නපුරේද නංගි. රත්නපුරේ පතුල්පානේ ඉන්නවා ආයුර්වේද වෛද්‍ය ස්වාමීන් වහන්සේ නමක්. පතුල්පානේ සමාධි අසපුව කියලා කියන්නේ ඒ පන්සලට. තිරිවනාකැටිය හන්දියේ ඉඳලා 2km වගේ බලංගොඩ පැත්තට එනකොට වම් පැත්තේ තියන්නේ. හවස 3න් පස්සේ බෙහෙත් දෙන්නේ. රටේ හැම පලාතකින්ම වගේ බෙහෙත් ගන්න රෝගීන් එනව එතනට.පුළුවන් නම් දැනුම් දීමක් කරන්න එයාලට. සනීප උනොත් ලොකු දෙයක් නේ. මට මේක පස්සේ මතක් උනේ.
Deleteබොහොම ස්තුතියි මේ පිළිඹදව කිවුවට..ඔය තැන මන් අහල තියනවා.ශ්‍යාමිලත් දන්නවා මගේ හිතේ.. ඇයට තවමත් රෝහලෙන් ප්‍රතිකාර කරනවා.. කොහොම වුනත් මන් මේ පිලිඹද ඇය ගේ මවට දැනුම් දෙන්නම්.
Deleteඅනේ අපොයි... පව් අප්පා....
ReplyDeleteඒකනේ..
Deleteහිතට දැනෙන පෝස්ටුවක්... බෞද්ධයෙක් විදියට මම විශ්වාස කරන්නෙ පෙර ආත්මයක කල අකුසල කර්මයක් කියලා...එහෙත් මනෝවිද්‍යාත්මකව මට හිතෙන්නෙ පෙම්වතා හැරයාමේ ශෝකය නිසාම ඇය දිනෙන් දින වැහැරෙනවා කියලා... මනෝ වෛද්‍ය වරයෙකු වෙත ඉදිරිපත් කලා නම් ශ්‍යාමි කාටවත් කියන්නෙ නැතුව යටි හිතේ තද කරගෙන ඉන්න දේ පිළිබදව දැනගන්න හැකි වේවි. සිත ලෙඩ උනාම සුවපත් කරන්න කල් යනවා වගේම සෑහෙන තරමේ ආයාසයකුත් දරන්න වෙනවා...
ReplyDeleteඔව් එම හේතු දෙකම බලපාන්න පුළුවන්..මන් දන්නා තරමින් දෙදෙනා අතර විශාල බැඳීමක් තිබුනේ නැහැ.මන් හිතන්නේ ඒක තමයි දිනුක ලෙහෙසියෙන්ම ශ්යාමිව අමතක කරේ..කොහොම නමුත් කරපු වැඩේ වැරදී.මන් හිතන්නේ ඇය ගේ මානසිකත්වය පිලිබදත් කටයුතු වෛද්‍යවරු සොයා බලනවා..
Deleteසංවේදී කතාවක්. මගෙත් ප්‍රාර්ථනාව එයාට ඉක්මනට සුව වෙලා වෙනද වගේ හිනා වෙලා ඉන්න ලැබෙන්න කියලා
ReplyDeleteපැතුම්..ස්තුතියි ප්‍රාර්ථනාවට ..
Deleteහ්ම්ම් දුක්බර කතාවක් විස්තර කෙරෙන විදිහට අසනීපෙ අනුමාන කරන්නවා මොලේ උණ එහෙම නැත්නම් Encephalitis වෙන්න ඇති කියලා. කොහොම වුනත් නිවරැදි වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර වලට යොමු වුනොත් සෑහෙන දුරකට සාමාන්‍ය තත්වයට එන්න පුලුවන් වේවි.
ReplyDeleteතමන්ගේ ලඟම හිටිය අය අහක බලන කොට හිතේ හැදුන තුවාල හොඳ කරන්න නම් පුලුවන් හැබෑවටම ශ්‍යාම්ට ආදරේ කරන අයට තමා.
හ්ම්..එහෙමද..?කව්රු නත්තත් ශ්යාමිගේ පව්ලේ උදවිය..,යාලුවෝ ශ්යාමිව අතෑරල ගියේ නැහැ නේ..
Deleteස්තුතියි ඔබට..
:( දුකයි :(
ReplyDeleteඇයට ඉක්මන් සුවය පතනවා අක්කෝ..
බොහොම ස්තුතියි නංගෝ..
Delete:(
ඉක්මනින් සුව වේවා....
ReplyDeleteස්තුතියි සහ ලා දම් අහසට සාදරයෙන් පිළිගනිමි.
Deleteකොල්ලගේ වැඩේ කැතයි.කොල්ලා කෙල්ලගේ පිට රූපෙට මිසක් හිත ඇතුලෙන් එන ඒ ආදරණීය හැගීමට නෙමේ ආදරේ කරලා තියෙන්නේ.
ReplyDeleteකැතම කැත වැඩක් මචං ඌ කරලා තියෙන්නේ..උදවු ඕන වෙලාවේ ලස්සනට මගඇරලා ගිහිල්ලා
Deleteඅනිවා..
Deleteඒකනේ...
ReplyDeleteඑයාව සනීප කරගන්න දිනුකට ඕන නැහැ..දිනුක දැන් පලාතක යන්නේ නැහැ නේ..දැන් එයා ඒ පාරෙන් වැඩට යන්නෙත් නැහැ.
මේ පැත්ත ආවෙ අදයි.ඔබගේ වියමන ඉතා සාර්ථකයි.ලස්සනයි.
ReplyDeletehttp://samakayawate.blogspot.com/
බොහොම ස්තුතියි ඔබගේ අදහසට..
ReplyDelete:)
ජීවිතේදි ඇදගෙන වැටෙනවා කියන්නෙ අපි පැරදෙනවා නෙවෙයි, අපි පැරදෙන්නෙ වැටිලා නැගිට්ටෙ නැතිවුණාමයි. ශ්්යාමිට ඉක්මන් සුවය පතමි!
ReplyDeleteඅනිවාර්යෙන්...ස්තුතියි ඔබට..
Deleteගොඩක් සංවේදී කතාවක්.ශ්‍යාමි හිතෙන් වැටිලා නැතිව ඇති කියලා හිතනවා.ඉක්මන් සුවය ප්‍රාර්ථනා කරමි...
ReplyDeleteසමහරවිට...
Deleteගොඩක් ස්තුතියි ඔයාට..ඒ වගේම සාදරයෙන් පිලිගන්නවා මේ පැත්තට..
:)
Deleteඒ නංගියාට නිරෝගී සුව ලැබේවා...!
ReplyDeleteඔබට ඇතිඋන හැඟීම හිතාගත්තෑකි අච්චර හොඳට ඉඳල අසනීපවෙලා අසරන උන ඇයව දැක්කම.
ස්තුතියි ඔබට :) ඒකනේ..
Deleteජීවිතේ ගැන කිසිම කෙනෙක්ට කිසිම දෙයක් කියන්න බැහැ එතරම් අවිනිශ්චිතයි. හෙට ඔය දේ අපිට වෙන්න පුළුවන්. හොඳ පොස්ටුවක්
ReplyDeleteඑම නංගිට ඉක්මන් සුවය ලැබේවා කියල මම ඉත සිතින්ම පතනවා.