සිහින සශ්මික - 5

1  2  3  4 
  

"උත්තරේ දෙන්නම්............ඊට කලින් අපි බස් එකෙන් බහිමු.............." කෂිනි එය කීවේ යම් තරමක කේන්තියකින් දෝ කියලා සශ්මිකට හිතුණා.

"මිල්හානයා, බහිමු?"  සශ්මික කීවේ අසුනින් නැගිටින ගමන්.

"නෑ..........බහින්නේ අපි දෙන්නා විතරයි " කෂිනි ස්ථිර ස්වරයකින් කියා අසුනින් නැගිට්ටා...

"ඒ................එතකොට මං...." මිල්හාන් හදිසියේ එය අහද්දී සශ්මිකත් කෂිනිත් දඩි බිඩියේ බසයෙන් බැහැගත්තා...මිල්හාන් තෙරපුම නිසා බැසගත නොහැකිවීමෙන් වීදුරු කවුලුවෙන් ඔලුව දමා සශ්මිකට දෙහි කපන්න උනේ බසය ඉදිරියට ඇදෙද්දීමයි...

දෙදෙනා බැස තිබුණේ බටුගෙදර විද්‍යාලය කිට්ටුවේදීයි.කිසිම කතාවක් නැතිව ඉදිරියට ඇදෙන කෂිනි පිටුපසින් සශ්මික ඇදෙන්නේ සිදුවන්නේ කුමක් දැයි හරි හැටි වටහාගැනීමට නොහැකිව අසරණකමකින්.

"මේ...............මේ අපි , කොහෙද යන්නේ? " සශ්මික ඇසුවේ බොහොම පහත් ස්වරයකින්, ඒත් සමගම වටපිට බලමින්.

"ඇයි?............. වීරයා බයද?" කෂිනි ඇහුවේ කටකාරකමට...

"අ........අපෝ නෑ........., දැනගන්න ඇහුවේ " සශ්මික කීවේ වෙනසක් නොපෙන්වන්නට උත්සහා කරමින්.

"ඉස්සරහින් අතුරු පාරක් තියනවා..............ඒකේ ඇතුලට යන ගමන් අපිට කතා කරන්න පුළුවන්..." කෂිනි කියන්නේ හරිම සැහැල්ලුවෙන්.

ගැහැණු ළමයෙකු මෙතරම් සැහැල්ලුවකින්  කොහෙත්ම හඳුනන්නේත් නැති තමා සමග බසයෙනුත් බැස...,තනිවම අතුරු පාරක යන්නටත් යෝජනා කරන්නේ කෙසේදැයි අතුරු පාර වෙත යන අතරේ සශ්මිකට  කල්පනා විය.එම අතරතුර කෂිනි වරින් වර තමා දෙස බලා සිනාසෙන්නේ ඇයිද කියා ත් ඔහුගේ සිතේ ගැටලුවකි.ඈ කියූ අතුරු පාරේ මූලාරම්භයට පැමිණි පසු සශ්මික කතාවට මුල පිරුවා.

"ඔයාට බය නැද්ද...............මෙහෙම පිරිමි ළමයෙක් එක්ක තනියම පාරවල්වල කතා කරන්න.......?" සශ්මිකගේ හිතේ එතෙක් වේලා කැකෑරුන සිතුවිල්ල එළියට පැන්නේ ඉබේම වගේ.

"හෙහ්.............. ඇයි කොල්ලො කෙල්ලන්ව ගිලින බිල්ලෝද බයවෙන්න? "සශ්මිකට කෂිනි දුන්නේ බලපොරොත්තු නොවුන උත්තරයක්..අහිංසක පෙනුමට වඩා ඈ කටකාරයි කියලා සශ්මිකට හිතුණා.

"හරි හරි.............ඔයා දිනුම්..,  දැන් මම අහපු දේට උත්තර දෙන්නකෝ...?" සශ්මික කීවේ සිහින් හිනාවකුත් එක්ක.

"අනිවාර්යෙන්ම දෙනවා............හැබැයි ඊට කලින් මට ප්‍රශ්න ටිකක් තියේ , ඒ ටිකට උත්තර දීලා ඉන්න...."කෂිනි ඒ ටික කීවේ ඇතුල් පාරේ මද දුරක් ගොස් විශාල ගෙදරක තාප්පයකුත් එක්ක තිබුණ ලොකු ගහක හෙවනැල්ලක් ළඟ නතරවෙන ගමන්...සශ්මිකත් ඒ අනුව එතැන නතරවුණා..

"ප්‍රශ්න අංක එක.... ඔයා මොනවද මං ගැන දන්නේ........" කෂිනි එය කීවේ එක අතකින් දබරගිල්ල පෙන්වන ගමන්.

"ම්ම්ම්..................ඔයා කෂිනි,තවම ඉගෙනගන්න ළමෙක් මං වගේම...අහිංසක ළමෙක්..." සශ්මික කීවේ ඇගේ මුහුණට මුහුණලා සිටගෙන ඇගේ ඇස් දෙසම බලමින්...

"ඔන්න ප්‍රශ්න අංක එකේ විග්‍රහය...! , ඒ ඇතිද දැනගත්තහම? ඔයා මාව ආශ්‍රය කරන්න හිතුවේ තාවකාලිකවද?" කෂිනි ඇසුවේ සශ්මික දිහා බැරෑරුම් බැල්මක් හෙලමින්.

"කොහෙත්ම නෑ..........මම දකින දකින කෙල්ලෝ පස්සේ යන්නෙ නෑ..ඔයා ගැන විතරයි මෙහෙම හිතුණේ.., මට ඔයාගේ ජාතකෙන්වත් කුල මලෙන්වත්  වැඩක් නෑ,අනික මට හැඟීමක් ඇති උනේ ඔයා ගැන මිසක්කා වෙන භෞතික දේවල් ගැන නෙවේ, ඔයාට ඕනනම් ඕන විදියකට ඒවා හොයා බලන්න." සශ්මික කීවේ අවංකවම.

"මං අහන්න ගිය ගොඩක් ප්‍රශ්නවලට උත්තර ඒ උත්තර ඇතුළේ තිබුණා..ඒ උනාට .........., ඔයා හිතනවට වඩා ගොඩක් වෙනස් මං ඉන්න තත්ත්වේ.ඔයා ඇහුවා නේද බය නැතිව ඔයත් එක්ක මම ආවේ කොහොමද කියලා..මගේ අම්මා පිරිමි දහ දොළොස් දෙනෙක් එක්ක හරි හරියට කසිප්පු බිස්නස් කරනවා.බාප්පා ඒවා පෙරනවා...මං ඉන්න පරිසරේ හැටියට මට බය දැනෙන්නේ නෑ,පිරිමි කියන්නේ මට අමුතු ජාතියක් නෙවේ....."

"මට තියෙන ප්‍රශ්නේ ඔයාලගේ ගෙදරිං මේවට ඉඩ දෙන්නේ නෑ නේද ?ඔයා නොදන්නවා උනාට ඔයාගේ තාත්තා ලොකු බිස්නස් කාරයෙක් කියලා මම දන්නවා....ඔයාලා අපි පෑහෙන්නෙ නෑ...මට ඕන උනේ මේ ඇත්ත ඔයාට තේරුම් කරලා දෙන්න."

"ඔයා කොහොමද මගේ අප්පච්චි ගැන දන්නේ?" සශ්මික එකවර ඇතිවූ කුතුහලය නිසාවෙන් ඇසුවේ ටිකක් කලබලයෙන් වගේ.

"ඔයා ගැන,ඔයාගේ අප්පච්චි ගැන  මම නොදන්නේ මොනවද කියලා අහන්න ........." කෂිනි කීවේ හරි ලස්සනට ඇස් වලින් හිනාවෙලා..

"ඔයා කොහොමද ඔය තරමටම මං ගැන දන්නේ ?" සශ්මික ඇසුවේ නොඉවසිල්ලෙන්..

"ඔයා අඳුරනවද රුවිනි? ඉංගිරියේ?" කෂිනි ඇසුවේ සශ්මිකට තවත් පුදුම හිතෙන ප්‍රශ්නයක්..


රුවිනි ඉෂාරා?...., අපේ  අප්පච්චිගේ නංගිගෙ දූ?" සශ්මික පුදුමයෙන්, කුතුහලයෙන්  අහගෙන ගියා.

සශ්මිකගේ සහ කෂිනිගේම වයසේ පසුවන රුවිනි, කෂිනිට හමු වූ දා පටන් සශ්මිකගේ විස්තර තමන්ට රුවිනි කියා ඇත්තේ බොහෝ කලකට ඉහතදී බවත්, සශ්මිකගේ කඳුළු කතාව පවා තමන් දන්නා බවත් ,හැමෝම නොදන්නා කරුණ සශ්මිකට නිවසේ අය කෙණෙහිලි කම් කරන කාරණය පමණක් තමන් නොදන්නා බවත්,කොටින්ම සශ්මික යනු තමන්ට අලුත් චරිතයක් නොවන බවත් ඈ සශ්මිකට කීවා..සශ්මිකගේ සහ තමන්ගේ නිවෙස්වල ඇති ප්‍රශ්න දෙදෙනා සාකච්ඡා කළේ හරිම ආත්මානුකම්පාවකින්.

"මේ ඔක්කොම කියලා ඔයා මට කියන්න හදන්නේ ඔයා මට ආදරේ කරන්නෑ කියන එකද?" සශ්මික ඇසුවේ දිගු නිහඬතාවයකට පසුව සුසුමක් හෙලමින්..

" මට මෙහෙම දේවල් පටන් ගන්න බෑ සශ්මික...මේවා අහු උනොත් බාප්පා ඔයාවයි මාවයි දෙන්නවම මරලා දායි.හිරේ යනවා කියන්නේ දැන් එයාට ගමේ යන ගානයි. කෂිනි කීවේ ලොකු කළකිරීමකින්.


"පිස්සුද ඔයාට..............? එහෙනම් එයාටම ගිය රට..! " මට ඕනේ ඔයාගේ කැමැත්ත විතරයි.අනික අපේ ගෙවල්වල අයට අපිට නීති දාන්න බෑ...ඒගොල්ලො කරන අසාධාරණකම් එක්ක..." සශ්මික කීවේ මඳ කෝපයකින්.

"බාප්පා පැත්තකට දාමු.මගේ අම්මා?..........ඔයා ඒ ලෙවල් ඉවර උන ගමන් ඇවිත් අපේ අම්මාගෙන් අහන්න.එතකං අපි ආදරේ අමතක කරලා ඉගෙනගමු.ඔයාටයි මටයි අපි දෙන්නටම අන්තිමට ඉතුරු වෙන්නේ ඒක විතරයි.කෂිනි ඒ ටික කීවාට පසු සශ්මික කල්පනාවට වැටුණා.

කැමතිද කොන්දේසියට?" කෂිනි ඇසුවේ මොහොතක් ගත වූවාට පසුව.

"කමක් නෑ...........එහෙමයි කියලා අපි දෙන්නගේ හදවතේ බැඳීම නැති වෙන්නේ නැහැනේ ..........මම කැමතියි ඒකට.. ඔයා වෙනුවෙන්ම ඉන්නවා කියලා මම පොරොන්දු වෙනවා! ඔයත් මට පොරොන්දු වෙන්න..." සශ්මික අවසන ඒ  තීරණයට  කැමති උනේ කෂිනිවත් පොරොන්දු කරවාගෙන...

****************************************************
උදෙන්ම නා කියාගෙන මිල්හාන්ලගේ ගෙදරට යන්න සූදානම් වෙලා මිදුලට එත්ම වත්තේ කොනක ඇති ඔන්චිල්ලා දෙකේ පැද්දෙමින් අක්කලා දෙන්නා මොන මොනවාදෝ කියවමින් සිනාසෙන අයුරු සශ්මික ඈත ඉඳන් බලාගෙන.ඒ දැකලා සශ්මිකට සුපුරුදු ආත්මානුකම්පාව හිත අස්සේ කැකෑරෙන්න  ගත්තත් සශ්මික ඒ නොදුටුවා සේ ගේට්ටුවෙන් එළියට යන්න සැරසුණා..

"චූටි මහහ්තයාට ලියුමක්.........." ගේට්ටුව දෙස සිට පැමිණි සිරිදාස සශ්මික අතට ලියුම දුන්නා...


"මම ඇවිත් බලන්නම්...කාමරෙන් තියන්න..." බැලූ බැල්මට ටියුශන් පන්තියකින් ආ ලියුමක් සේ නිසා සශ්මික සිරිදාසට  කීවා.


"යන්තං ඇති....මුස්පේන්තුවා යනවා....." 

ලොකු අක්කා සශ්මිකට ඇහෙන සේ හය්යෙන්ම කියද්දී සශ්මික නෑසුනා සේ ඔහුගේ ගමන ගියා..ඒ අසා පොඩි අක්කා උලුක්කුවට සිනාසෙද්දී සශ්මිකට හිතට ආව කේන්තිය කියන්නට බැරි තරම්..

අල්ලපු ගෙදර අංකල්ගෙන් මෝටර් සයිකලය ඉල්ලා ගත් සශ්මික වේගයෙන් ඉගිල්ලුනේ හිතේ ඇති කේන්තියට මැරුණත් කමක් නෑ කියා හිතාගෙන..

නිවිතිගල නගරය පසුකර කලවාන පාරේ වේගයෙන් ඉදිරියට ඇදෙන සශ්මික ප්‍රාතමික විද්‍යාලය  විශාල වංගුවත් සමගම පසුකරන්නට සැරසෙද්දී වේගයෙන් ඉදිරියට ආ විශාල ටියුබ් ලොරියේ ගෑවී නොගෑවෙන තරමින් මෝටර් සයිකලය පාලනය කරගන්නට උත්සාහ කළත් ලොරියේ ඉදිරිපස මුහුනතේ ගැට්ටෙහි සයිකලය නොවැදී බේරාගන්නට සශ්මිකට හැකියාවක් නැතිවුනා.ක්ෂණයකින් ඉදිරියට වීසිවුන බයිසිකලයත් සශ්මිකත් දෙතැනක  වැටුණා...


මල්ලී මල්ලී..............." කවුදෝ කෙනෙකු තමන්ට කතා කරනු සිහිනයෙන් වගේ සශ්මිකට ඇහුනත් ඒ හඬ අඳුරක සැඟවී යනවා කියලා සශ්මිකට දැණුනා..

ප.ලි. ::::: සශ්මික ජීවතුන් අතර ඉඳීද? ලියුම කාගෙන්ද ? සහ සශ්මිකගේ සියල් තොරතුරු සමගින් අවසාන කොටසින් හමුවෙමු.


ප.ප.ලි. :::: ඔන්න රෙහානියා දුර ගමනක් යනවලු හෙට .කතාවේ අවසාන කොටස Schedule කරලා යන්නේ ...ඒකට රිප්ලයි දෙන්න පරක්කු වෙයි කොමෙන්ටු වලට...( ඔන්න කියලම තිබ්බා ඈ )