සිහින සශ්මික - 2

පළමු කොටසට  methanin යන්න

උඹලගේ චීත්ත පස්සෙ ඇවිදපු එකේ ආනිසංස....බලහං කට කපලා එන්නෙ...' මිල්හාන් පැවසුවේ ඈතින් එන කලවාන බසයක් පෙන්වමින්.

සශ්මික කිසිත් නොකියාම මිල්හාන් සමග පාපුවරුවේ එල්ලුණා.

************************************************

සශ්මික ගෙදරට එද්දී සවස තුන හමාරත් පහුවෙලා තිබුණා..තමන්ගේ උසට වඩා විසල් ගේට්ටුව ඇරගෙන සශ්මික ගෙවත්තට ඇතුල් උනා.. අක්කලා දෙන්නා වැඩ ඇරිලා ගෙදරට එද්දී හිනා කටක් පුරෝගෙන මග බලන අම්මා කවදාවත් තමං එනකං මේ අවුරුදු දහසයටම මග බැලුවේ නෑ...අදත් එහෙම මග බලන්නෙ නෑ කියන දේ දන්නවා උනත් සශ්මික හිත රවට්ටගන්න වගේ එහෙම හිතලුවකුත් එක්ක අදත් ගෙයි උලුවස්ස දිහා බැලුවා...වෙනදා හිතේ ඇතිවෙන හිස් හැඟුමත් එක්ක ගෙට ඇතුල් උන සශ්මික කොහෙදෝ ඉඳන් දිව ආව පොමනේරියන් වර්ගයේ ලැසීගේ ,ආදරයෙන් ඔලුව අතගෑවා..මේ අපායේ කාටත් නැති සෙනෙහසක් ලැසීට තමන් ගැන ඇති බව සශ්මිකගේ හිතට හැඟුනේ බල්ලන්ට ඇති යහ ගුණ වත් මේ ගෙදර අම්මාට ,තාත්තාට , අක්කලාට නැත්තේ ඇයි කියලා හිතන ගමන්.. 

සශ්මික නා කියාගෙන ඇඳුමක් ඇඟ ලා ගෙන නාන කාමරයේ දොර හරින විට ගෙදර වැඩ කරන සිරිදාස සශ්මිකගේ කෑම පිඟාන වතුර වීදුරුවද සමග කාමරයෙන් තබා පිටත්වන්නට සැරසුනා පමණි..,

සිරිදාස.......

ඇයි චූටි මහත්තයෝ....' සිරිදාස කවදත් සශ්මිකට කතා කළේ නම්බු දී හිස නමා ය.

කෝ අම්මා? සශ්මික එය ඇසුවේ පුරුද්දට මෙනි..ලඟක සිට අම්මා කෑම මේසයට තමන්ට කෑම අරින්නේ ද නැති බව දැන් ඔහු අත්දැකීමෙන් දනී..

අම්මාවරුන් මතු බුදු වන බව සශ්මික නොයෙක් වර අසා තිබුණත් මෙවැනි අම්මා කෙනෙකු පිළිබඳ වරෙක සශ්මිකට අදහාගන්නත් බැරි තරම්.ලඟකදී පටන් අම්මා බොහෝ සෙයින් වෙනස් වී ඇත.මේ වෙනස සශ්මිකට කුඩා කල පටන් දැනෙන වෙනසක් වුවද අම්මා බොහෝ විට තමන් පිළිබඳ අන් අයට වඩා සිතූ බව ඔහුට මතකය,..

"ලොකු නෝනා කාමරේ..........මොකක් හරි වැඩක් ඇති චූටි මහත්තයෝ..,"  සිරිදාස කියුවේ සශ්මිකගේ හිත හදන්න වගේ...

හරි සිරිදාස දැන් යන්න...." සිරිදාසට සශ්මික කතා කලේ  කරුණාවන්තව. සිරිදාස තමන්ගේ අප්පච්චිටත් වඩා වැඩිමහල් අයෙකු නිසා සිරිදාසගේ නම කියලා කතා කලා උනත් ඔහු ගැන ගරුත්වයක් සශ්මිකගේ  හිතේ තිබුණා..

තමන්ට මතක ඇති වයසේ පටන් තම නිවසේ මෙහෙකරුවෙක් වන සිරිදාස තමන්ට ගෙදර අයගෙන් වන අකටයුතුකම් ගැන හොඳින් දන්නා බව සශ්මිකට වැටහී ගියේ  දිනක් පව්ලේ තමන් හැර අනෙක් සිව්දෙනා අල්ලාප සල්ලාපයේ යෙදෙමින් රූපවාහිනිය නරඹන අවස්ථාවක නිකමට වගේ එතැනට ගොස් වාඩි උන පසුව සියලු දෙනා අසතුටින් තම කාමර වෙත යද්දී සශ්මිකගේ ඇස්වල දුකට පිරුණ කඳුළු දිහා බලාන "චූටි මහත්තයා ඕවා ගණන් ගන්නෙපා.., දෙය්යෝම මේවා බලාගනී" කියමින් සිරිදාස තමන්ගේ හිත හැදූ අයුරු මතකයට එන විටදීය.

සශ්මික බත් පතට අතවත් නොතියා අම්මාගේ කාමරයට එබුණා.නමුත් අම්මා එහි නොමැති නිසා කුස්සිය පැත්තට ගියේ අම්මා මොනවා කරනවා ඇතිදෝ කියා දෑසින්ම බලාගන්න..යද්දී අම්මා මැෂින් එකකුත් එක්ක ලොකු යුද්ධයක්...මොකක් නමුත් අමුත්තක් ඇති බව ඔහුට තේරුණා..

කුස්සියේ විනාඩි පහකට දහයකට වඩා කාලය ගතකල ඔහු අම්මාගේ හැසිරීම් දෙසම බලා උන්නත්, අම්මා අම්මාගේ වැඩේ මිසක තමන් ආ වග සත පහකවත් මායිම් නොකළ වග තේරුණත් සශ්මික කරබාගෙන උන්නා..

"අම්මා මොනවා හරි හදන්නද යන්නේ? .. එතෙක් වේලා ඔහුගේ මුහුණවත් නොබලා සිටි අම්මාගෙන් එය ඇසුවේ නිහඬව හිඳ බැරිම තැන.

හ්ම්ම්..........' ඇය පිළිතුරු දුන්නේ සම්පූර්ණ අවධානය තමන්ගේ වැඩේට යොදවා ඇතියැ'යි කියන්න වගේ.

මොනාද හදන්නේ? 

කේක්...

'ශා.......නියමයිනේ.... මොකද්ද විශේෂත්වේ?' සශ්මික එවර ඇසුවේ ඇත්තටම හිතේ කහටක් නැතිව..

"තමුසෙට මතක නැති උනාට අද ලොකු අක්කගේ උපන් දිනේ...හවස් වෙනකොට එයාගේ යාළුවෝ ඒවි....ඔන්න ඉස්සරහට ඇවිත් අක්කගේ මූඩ් අප්සට් කරනවා එහෙම නෙවෙයි....දන්නවනේ අක්කගේ හැටි..කාමරේට වෙලා ඉන්නවා ඒක හන්දා..."

අක්කලාගේ පමණක් නොව දැන් තමන් අම්මාගේ හා තාත්තාගේද හැටි දන්නා බව කියන්නට සිතුණත් සශ්මික කර බා ගෙන නැවත කාමරයට එන්න සැරසුණා...

'මේ........ඔහොම ඉන්නවා....., අර එහා කඩෙන් ක්‍රේප් පටියි , බැලුම් බෝල ටිකකුයි අරං එනවා...ෆ්‍රිජ් එක උඩ සල්ලි ඇති....'අම්මාට තමන්ට පුතේ කියා කතා කරන්නට බැරි ඇයි දැයි අසන්නට සිතුණත් සශ්මික ඒ හැඟීමද යටපත් කරගත්තා..

අර සිරිදාස ඉන්නේ යවන්න........මට බෑ යන්න කඩේ....'  සශ්මික කීවේ කේන්තිය මුසු හැඟීමකිනි...

සිරිදාසට මම ලොකු වැඩක් පැවරුවා....තමුසේ ගිහිං එනවා...'

මව නැවත නැවත කීවද සශ්මික කඩේ යැවීම කරගැනීමට නොහැකි උනා.

****************************************************

විදුලි මේස ලාම්පුව දල්වාගෙන පොතක අකුරු අතරේ සැරිසරමින් උන් කෂිනි මොහොතකට ඉන් ඇස් ඉවතට ගත්තා...ජනෙල් කවුලු අතරින් කාමරයට වැටුන හඳ එළිය කහ පාටින් දිදුලන්නට උනා..ඇය ජනෙල් පියන් පතක් විවර කර නිකමට වගේ අහස දිහාව බැලුවා..තරු පොකුරු අහසේ පිපිලා තිබුණ අපූරුව දැක්ක ඇගේ හිත අමුතු ප්‍රබෝධයකින් පිරී ගියා... පේන්න  තිබුණ හඳේ තුන් කාලක පමණ කොටස කියා පෑවේ පසළොස්වක ළඟ ළඟම එන වග...මේ පුංචි තරු පොකුරුවලට  මෙච්චර ලොකු එළියක් කොහෙන්ද කියලා කෑගහලා අහසෙන් අහන්න තරම් බොළඳ අදහසක් ඇගේ හිතට එකවරම ආවා..

ඇගේ සිතුවිලි බිඳිලා ගියේ පිළිකන්න පැත්තෙන් ඇහුන  මිනිසුන් දෙතුන් දෙනෙකුගේ අඩි ශබ්ද කිහිපයකින්.ඒත් එක්කම පුංචි කසු කුසුවක්..!

ටක් ටක් ටක්.................

කවුදෝ දොරට ගහන හඬක්....! 

"සීතක්කේ.....................සීතක්කෙ දොර ඇරහං" 


කතා කරන උන් කතා කලේ රහසින් වගේ ,හරියට මිනියක් මරලා ඇවිත් හැංගෙන්න හදන ගානට 

"මට ඇහුණා බං..........ඔය දොර කඩන්නැතුව ඉඳහං...." අම්මා මැසිවිලි නගමින් දොර හැර ඔවුන් සමග කුටු කුටු ගාන්නේ මොනවාදැයි කෂිනිට අරුමයක් නැත...අවුරුදු දහසයක් තිස්සේ මේවැනි සිදුවීම් කොතෙකුත් නම් මේ වහල යට වන්නට ඇතිද?ඇස් කන් පියාගෙන සිටියා මිස මව සමග වාද කිරීමට කිසි දිනෙක ඇය සිතුවේවත් නැත..

"ජානක අය්යා කිවුවා බඩු වගයක් ඇති සීතක්කගෙං ඉල්ලං එන්ඩ කියලා.."

ඔහොම ඉදහං පොඩ්ඩක්...." යැයි කී සීතා ඇඳ යටින් ගත් ගෝනි දෙකක් ආ උන්ගේ අතේ තැබුවා.

සීතක්කෙ ගස්ලබු මල්ල කොයි?

ඔය ගෝනියක් ඇතුලෙම ඇති....දැන් ඉතිං පලයල්ල මෙතන තැක් ගැහි ගැහි ඉන්නැතුව..ඉක්මං කොරාලා..." සීතා ඒසේ කියා වහා දොර වසාගෙන විත් කෂිනිගේ කාමරයට එබුණා..

මයෙ කෙල්ලේ........." සීතා ඇයට කතා කරන්නේ එසේමය.සීතාට උන් එකම දරුවා කෂිනිය.එම නිසාවෙන් සීතා ඈ පණ මෙන් රැක්කාය.


දැන් ඔය මදැයි පාඩම් කොලා....දැන් එකොළහත් පහුවෙලා මයෙ හිතේ,මා පුතා නිදාගන්ඩ..." එසේ කී සීතා කෂිනිගේ ඇඳ අසලින්ම එහා පැත්තට වෙන්න ට දමා තිබුණ අනෙක් ඇඳේ හාන්සි විය.

*****************************************************
"මොකද බන් මොනාද කාපු මොකාද වගේ ඉන්නෙ....කිසි ගතියක් නෑනෙ.." මිල්හාන් සශ්මිකගෙන් ඇහුවේ පහුවදා ඉස්කෝලේ පරණ ගුරු නිවාසෙ පිටුපස අයි ටී පීරියඩ් එක කට් කරගෙන ඉන්න ගමන්...

"ඒ ...ඊලඟ පීරියඩ් එක ඉංග්‍රීසි නේද? ' මිල්හාන් ඇහුවේ උදාන් දිහාව බලලා.


"හා.......පෝ  ඔවු.., මේ මට නං බෑ වීරසිංහ කාරයගේ කියවිල්ල අහගෙන ඉන්න... නයිජීරියාවෙ වැද්දොත් එක්ක කතා කරනවා වගේ මෙලෝ මලදානයක් තේරෙන්නෙ නෑ..උඹලාට ඔන්නම් පලයන් මම මෙතනම ඉඳලා එන්නං.... " උදාන් දැඩි ලෙස විරෝධය පල කලා..

"උඹ හිතන්නේ අපිට යන්න ඕන කියලද?" මිල්හාන් අහන්නේ කට කොනකින් හිනාවෙන ගමන් ,

"මේ මේ පිස්සු නටන්නෙ නැතිව යමල්ලා පංතියට...." නිහඬව හිටි සශ්මික යාළුවන්වත් ඇදගෙන පංතියට එන්න උත්සහ කලා..

"මේ සශ්මිකයා ,උඹ ෆ්‍රිපානේ ..........උඹ පලයන් ...අපි එන්නෑ...." උදාන් කීවේ ස්ථාවර ස්වරයකින්...

"අන්න අන්න මචෝ..............රෝන් ටෝක් එකක් උඹ දුන්නේ , එහෙනම් මිල්හානුත් ප්‍රිෆෙක්ට්නේ..." සශ්මික කීවේ පරාජිත හැඟීමකින්..

'හරි ඉතිං ඌට යන්න උවමනාවක් නෑනේ...'


"දිලීප....,දීපාල්...උඹලටත් පංතියට යන්න ඕනි නැද්ද?" සශ්මික ඇහුවේ අවසාන තීරණය ගන්න පෙරාතුව...

නිවුන් සහෝදරයින් වන ඒ දෙපලත් ඔලුව වැනුවේ අවශ්‍ය නැතයි කියන්නට වගේ....

'හරි ඔන්න එහෙනං මාත් හිටියා...." සශ්මික අවසානයේ කීවා...

"මෙතන විනාඩි හතලිස් පහක් අපි මොකෝ බං කරන්නේ...?? මිල්හාන් ඇහුවේ පිරිසගෙන්ම..


ගුරු නිවාස වැට මායිමෙන් එහා පැත්තේ පිහිටි ජේමිස් අංකල්ලගෙ වත්තේ උස පොල් ගහක දිලිසි දිලිසි තියන කුරුම්බා වලු දෙක තුන උදාන්ගේ ඇහැ ගැටුනේ කරන්නට යමක් සිතමින් වට පිට බලනා අතරේ... 

ඉස්කෝල වත්තෙන් එපිටට වන්නට පහළ බෑවුමක ජේමිස්ගේ ඉඩම පිහිටි නිසා ගුරු නිවාසය පිටුපසට  ගොස් බැලුවොත් මිසක ජේමිස්ගේ ඉඩම පාසලට දිස් නොවේ...

"අපි කුරුම්බා බොමු...." උදාන් යෝජනා කළා..

කුරුම්බා...............? කොහෙන්ද? දීපාල් ප්‍රශ්න කළා..

ඇයි බං ජේමිස් අංකල්ලගේ වත්තේ අර තියෙන්නේ දිලිසි දිලිසි..

"පිස්සුද උඹට.......අහු උනොත් එහෙම විලි ලැජ්ජයිනේ බං, ඊටත් කුරුම්බා බීලා.." සශ්මික ඇහුවේ උදාන්ගෙන්..

"ආයේ කාට අහුවෙන්නද?........අහු උනත් ගානක් නෑ බං..ජේමිස් අංකල්ලා අපේ  ඥාති වෙනවා.ඕවා කැඩුවට මට මුකුත් කියන්නෙ නෑ.." උදාන් කියවාගෙන ගියා..

"ඇයි යකෝ කලිං කියන්න තිබුණනේ....යමං යමං " මිල්හාන් කට්ටියවම ඇදගෙන වැට පැන්නා...

ෂුවර් එකටම පිනාට මාට්ටු වෙලා චාටර් කන්න වෙන වැඩක් මේක නං මචෝ" සශ්මික පසුබැස්සා.

මොකද්ද බං උඹ නිකං රබර් එක වගේ උනානේ.....කට වහගෙන මෙන්න මෙහෙ වර යන්න..." මිල්හාන් සශ්මිකවත් ඇදගෙන වත්ත කෙලවරට ගියා..

දැං කවුද ගස් නගින්නේ?"  ඒ පැනය  දිලීපගෙන්..

ඇයි මේ රත්තරං කඳක් වගේ බොලල්ලගේ අයියණ්ඩිය ඉන්නේ..." උදාන් කීවේ මුරුංගා අත්තේ තියලා..

"අනේ මට බෑ...." ගත් කටටම දීපාල් කීවා....

යකෝ පීරියඩ් එක ඉවර වෙන්න කලිං පලයන් ගහේ....." එහෙම කියපු උදාන් බලෙන්ම සුදු කමිසය ගලවා බැනියම පිටින් දීපාල් ගස් නැග්ගුවා...

ඔන්න ජේමිස් අංකල් ආවොත් උඹ ඔක්කොම බලා ගනිං හොඳේ ... " දීපාල් කීවේ ගහේ මදක් දුරට නැග ගොස් සිටියදී.

යකෝ මං කිවුවනේ ඒවා කේස් නෑ කියලා.." උදාන් එවර කීවේ යන්තමින් දත් මිටි කාගෙන...

දඩිස්................බිඩිස්.............!!!

කුරුම්බා ගෙඩි දෙක තුනක් බිම හෙලූ දීපාල් ගස මත සිටම ජේමිස් අංකල්ගේ ගෙවල් පැත්ත බැලුවා...යන්තමින් ගහ මතට පෙනුණේ ජේමිස් අංකල්ලාගේ උයන ගෙයි වහලය සමග උලුවස්ස හරිය විතරයි...ඔහු නැවතත් කුරුම්බා ගෙඩියක් වැරෙන් අඹරමින් උන්නා...එක්වරම වත්තේ කොනකිං මතු උන ජේමිස් අංකල් " ඔහි හිටු හොර කොල්ලෝ.... අද මම තොපි ප්‍රින්සිපල්ට අල්ලා දීලයි පස්ස බලන්නේ කියමින් " ගහ යටට දිව එද්දී

"උදාන් උඹ ඇයි දුවන්නේ , උඹලගේ අංකල්ට කියහංකෝ උඹයි කැඩුවේ කියලා " කියමින් "ස්රූස්" ගා දීපාල් ගහෙන් බැස්සේය.

"යකෝ.............අංකල් ඕක දෙය්යන්ට ඇරලා තිබුණ ගහක්...ඕකෙ ගෙඩි කඩනවට අංකල් කැමති නෑ..ඉක්මනට දුවහං "....කියමින් කුරුම්බා ගෙඩි දෙකක්ද අතැතිව ගුරු නිවාසය පැත්තට දුවන්නට විනි.ඒ වන විටත් උදාන් මිල්හාන් සමග දිලීප පැනගොස්  අවසානය.සශ්මික දීපාල් ගසෙන් බිමට බහින තුරු ඔහු දමා නොගියේය..

"ඉක්මනට වරෙං අංකල් අත ලඟ....." සශ්මික කෑ ගැසුවේ ඔහු හා දීපාල් අතර මීටර් සියයක පමණ පරතරයක් තිබියදීය.ඒ මේ අස්සේ කුරුම්බාද අහුලන්නට යන දීපාල් දැක සශ්මිකගේ තරහා දෙගුණ විය...

"ලබ්බක් කරනවද යකෝ කුරුම්බා ඕන්නෑ  වරෙං.........." සශ්මික කේන්තියෙන් කෑ ගැසුවේය..

"උඹ නං කියයි ......කඩපු මංනේ අමාරුව දන්නේ........." කියමින් කුරුම්බා ගෙඩියකුත් උස්සාන සුදු කමිසය කරේ දාන් බැනියම පිටින් දුවන් එන දීපාල් දිහා බලන විට එතරම් අවිනිශ්චිත අවස්ථාවක වුවද සශ්මිකට සිනා පහළ විය...

ඒත් සමගම සශ්මික දුටුවේ දීපාල්ට ළං ළංව දිව එන ජේමිස් අංකල්ය....

ඔය කුරුම්බා ගෙඩිය පැත්තකට දාලා දුවපිය....අංකල් උඹේ පිටිපස්සේ........... එසේ කී සශ්මිකද වහ වහා දුවන්නට විය....එතෙක් උස්සාන දිව්ව කුරුම්බා ගෙඩිය පසෙකට දමා දීපාල්ද ඇස් ගෙඩි විශාල කරගනිමින් උපරිම වැර යොදා දුවන්නට විය....

ප.ලි.   :::  සීතක්කගේ ගෙදරට රෑට එන්නේ කවුරුන්ද? දීපාල් ජේමිස්ට හසුවෙයිද? බලමු ඉතිරි කොටසින්..