පිංකිගේ ජීවිතේ !

මගේ නම පිංකි .ඔයා හිතන්නේ මට වයස කියක් ඇති කියලද ...? තවම දවස් තුනයි .අක්කලා තුන් දෙනෙක් ඉන්න පව්ලේ මං බඩ  පිස්සි :) මට මං ගැනත් මගේ අක්කලා තුන් දෙනා ගැනත් තියෙන්නේ පුදුම දුකක් .. අම්ම අපිව මිනිස්සුන්ගෙන් බේරගන්න විඳින දුකක් ...හපොයි දෙවියනේ ........මටයි මගේ අක්කලා තුන් දෙනාටයි ත් මේ දුකම කවද හරි විඳින්න සිදුවෙන එක නම් විස්වාසයි .අපි හතරදෙනාව ආදරෙන් තුරුල් කරගෙන අම්මා හරි ආදරෙන් අපිට කිරි දී දී හිටියේ .විශාල ගෙදරක පුන්චි අහු මුල්ලක් විතරයි අපිට ඕනි වුනේ .අම්මා කාඩ් බෝඩ් පෙට්ටියක් අමාරුවෙන් හොයාගෙන තිබුණා අපි හතරදෙනාව තියන්න . අම්මා ඒකට රෙදි කෑල්ලකුත් කොහෙන්දෝ ගෙනත් දාල .. අපිට සීතල වේවි කියලා බයට වෙන්නැති .!                                                                                                                                      
                                                                                                             අම්මා අපිව එහෙම තියලා මොහොතකට යන්න යනවා ..ඒ අපිට ආදරේ නැති නිසා නෙවෙයි .අපි  වෙනුවෙන්ම කිරි ටිකක් එරෙන්න මොනවා හරි කාල එන්න .අම්මා එනකං අපි හතරදෙනා එකට ගුලි වෙලා  දොයියගන්නවා, එක දවසක් ඔහොම  දොයියන් ඉද්දි කව්දෝ කෙනෙක් ඇවිත් අපිව දැකල කෑ ගැහුවා . "අම්මේ   අම්මේ .........මෙන්න පුස් පැටව් හතරදෙනෙක් පෙට්ටියේ ඉන්නවා !" එතකොටම සැර පරුෂ නැන්දා කෙනෙක් ඇවිත් "හාපෝ ....මල ජරාව ..ශික් !..මේක ඇතුලේ වල් පුසියෝ පැටව් දාලා " කියලා තව හයියෙන් කෑ ගැහුවා ..එතකොට මාමා කෙනෙකුත් ඇවිත් "කෝ කෝ .. කොහෙද ඉන්නේ පුස්  පැටව් කියලා අපි ඉන්න තැනට ආව .දැන් තුන් දෙනාම වටවෙලා අපි  දිහා බලන් මොනවාද තව කියෝනවා ..අක්කලා තුන් දෙනා බයවෙලා කෑ ගහනකොට මටත් බය හිතුන නිසා තව ටිකක් අක්කලා තුන් දෙනාට තුරුල් වුණා ..මට ඉතින් කෑ ගහන්න  තරමට පණකුත් නෑ තවම  ..අනේ  ඉතින් අර මාමා අපේ  අක්කෙක්ව උස්සලා අක්කගේ නැට්ට උස්සලා   , කකුල්  එහා මෙහා කරලා  මොනාදෝ හෙව්වා . "සේරම  බැලලියෝ .. එක  ගඩ්ඩෙක් නෑ .......මේං මුන් ටික කවරෙකට දාලා වීසිකරහල්ලා , මෙතන මුං බෝ කරගෙන බෑ " අපි හතර  දෙනාවම බලලා මාමා ගත්තු තීරණේ ඕක තමයි .  ගැණු සතෙක්  වෙන  එක වරදක්ද  එතකොට . අනේ අහිංසක මට ඕව ගැන තේරුමක් නෑ :(                        
                                                                                                             "අනේ තාත්තේ අපි මුං ටික තියාගමුකෝ" කියල චුටි බබා කිවුවත් මාමා නෙවෙයි කනකටවත් ගත්තේ .. මාමා මාමගේ තීරනේ අනුව අපිව කවරෙකට දාන් ගිහින් කොහේදෝ ගෙයක් ඉස්සරහට වීසිකරා .අපි ගොඩක් බයෙන් උන්නේ ,අපේ අම්මට ඉව තියන නිසා අම්ම අපිව හොයාගත්තා .ඒ ළඟ ගෙදරකට අපිව අරන් ගිහිං ඇතිවෙන්න කිරි දුන්නා,කිරි දෙන අතරේ අම්මා අපිව ආදරෙන් නෑව්වා .. අපි තව  ටිකක්  උණුහුමට අම්මට තුරුල් වෙලා දොයියන්න හැදුවා  විතරයි .ඒ ගෙදර හිටපු නපුරු සීයා අපිව දැකලා ලොකු කොස්සක් අරගෙන අපේ අම්මගේ පස්සෙන් එලෙව්වා ..අම්මා අපිව දාල දිව්වා .අම්මා දන්නවා අම්මට මුකුත් කරන්න හැදුවට මිනිස්සු අපි හතර දෙනාට අනුකම්පා කරලා මුකුත් නොකරන  වග .ඒ නිසා තමයි අම්ම අපිව දාල බය නැතුව ගියේ ,නපුරු සීය අපේ අක්කලාගේ කනෙන් උස්සලා ලඟට අරං නැට්ට උස්සල කකුල් එහා මෙහා කරලා බැලුවා ,බලලා...... බැලලියෝ බව දැනගත්තම අපිව එළියට වීසි කරා .. "බළලෙක්  උනානං එකෙක් හදා ගන්ඩ තිබුණා "සීය වීසිකරන ගමන් කිවුවා !ඒ කියන්නේ පිරිමි උනත් අපි  හතරදෙනාවම  හදාගන්නේ නෑ 'මගේ පුංචි හිතට එක දැනුණා .                                      
                                                                                                              අම්මා ටික වෙලාවකින් ඇවිත් අපිව ආපහු අරන් ගියා . දැන් අපි ඉන්නේ  කොහේදෝ ගෙදරක දර මඩුවක් ඇතුලේ ...මෙතන  පැය කීයක් ඉන්න   පුළුවන් වේවිද කියලා මට විශ්වාසයක් නෑ .අම්මා අපිව ආදරෙන් නාවනවා ..  මමත් පුළුවන් තරම් වෙලාවක් අම්මට තුරුල් වෙලා දොයියනවා .."අනේ දෙවියනේ .. මාව පුස් පැටියෙක් විදිහට මේ ආත්මෙදි  විතරක් ඉපැද්දුවම හොඳටම ඇති ,මතු උපදින ආත්මයකදී කවදාවත් මාව පුස් පැටියෙක් වෙන්න එපා .."                                         
                                                                                                               ප .ලි . සුභ නත්තලක් වේවා හැමෝටම !