තල් යායට කෝ සඳ මේ රෑ

තල් ගස් යාය අතරේ හැංගිලා තිබුණ බංකරේ වැලි කොට්ට වලට මුවා වෙලා සඳරු අහස දිහා බැලුවේ නිකමට .මුළු අහසම කළුවරයි .මේ අහසත් මගේ හදවත වගේ නේද කියලා සඳරුට හිතුණා .අහසට නම් අද අමාවක .හෙට හඳ පායාවි ,එත් ...මගේ හදවතට !සඳරු හීල්ලුවා විතරයි .ගල් තොප්පියයි ටී පනස් හයයි පැත්තකින් තියාගෙන සඳරු හිතන්න ගත්තා .මේ රාත්‍රියේදී විතරක් නෙවෙයි .මිටලිය නොහැකි රත් වුන  වැලි කැට නලියන ගිනි මද්දහනේ උවද සඳරුගේ හිතට එන්නේ කවි සිතුවිලි .එහෙත් සඳරුට පෑන් තුඩට වඩා තුවක්කු කටට සවි දිය යුතුව තිබුණා .සඳරුට තිබුණේ ලස්සන අතීතයක් !පුංචි කාලේ හුඟක් අයට වගේ සඳරුටත් හීන ,බලාපොරොත්තු තිබුණා .ඒත් ..හැමදෙයක්ම වෙනස් වුණා ක්‍ෂණයකින් :(                                                                   
                                                                                                            සඳරු ඉගෙනගන්න දක්ෂයි .ඒ නිසාම සඳරුගේ අම්මයි තාත්තයි රබර් වත්තේ නමක් අරගෙන වැඩට ගියා . සඳරුටත් ,සඳරුගේ නංගිලා දෙන්නටත් ,මල්ලිටත් ඉගැන්නුවේ කන්න බොන්න දුන්නේ ඒ කල රස්සාවෙන් තමයි .සඳරුගේ හීනේ වෙලා තිබුණේ කවදාහරි ඉංජිනේරුවෙක් වෙන්න .සඳරුලා ජීවත් වුනේ සාමාන්‍ය ගේක .අඩු පාඩු තිබුණට සඳරුලා හොඳට කාල බීල හිටියා .ඒ සඳරුගේ තාත්තා ගෙවත්තේ ඉඩ කඩ තිබුණ හැටියට මොනවා හරි වගා කරපු නිසා .           සඳරු නිවාඩු දවසට තාත්ත වගා කරපු කොරටුවේ පාත්ති සකසනවා . ඒවාට වතුර දාල රැක බලාගන්නවා ,ඒ වගේම අම්මයි තාත්තයි කිරි කපන කට්ටියට ගිහින් කිරි අකුලලා දෙනවා .කිරි බැරල් ඔලුවේ තියාගෙන ඉස්ටෝරුවට යනකන් පයින් යනවා .අම්මයි තාත්තයි දුක් විඳිනකොට පව්ලේ වැඩිමලා වුන සඳරු තමන්ට පුළුවන් හැම අවස්ථාවක  දීම ඒ අයට උදව් කළා .මේ වෙද්දී සඳරු හිටියේ උසස් පෙළ පන්ති වල .                                                                                           
                                                                                                               වාර විභාගයෙන් පස්සේ සඳරුලට පාසල් නිවාඩුව ලැබුණා .සඳරු හැමදාම අම්මයි තාත්තයි කිරි අකුලන වෙලාව වෙනකන් රබර් වත්තේ ගලක් උඩට වෙලා ඉඳගෙන හිටියා .එහෙම ඉන්න ගොඩක් වෙලාවට සඳරු රබර් වත්තේ මැද්දෙන් ගලාගෙන යන දොළ පාරේ නංගිලා දෙන්නයි මල්ලියිත් එක්ක  සරමෙන් තිත්ත කඩයි අල්ලලා පුංචි බාස්කට් එකකට දාගන්නවා .එතකොට නංගිලාගේ ඇස් සතුටින් දිලිසෙන දිහා සඳරු බලන් ඉන්නේ හරි ආසාවෙන් ."අපි යනකොට මුන් ටික ආපහු වතුරට දාලා යං "සඳරු කියනවා .එතකොට නංගිලා දෙන්නා "අනේ අය්යේ අපි මුන් ගෙදර අරන් යමු ,එතකොට අපිට පුළුවන්නේ මුන්ට හොඳට කන්න දෙන්න "කියලා කියනවා ."මේගොල්ලෝ අපි දෙන ඒවා කන්නෑ ..ඒගොල්ලන්ට ඕනි තරම් කෑම වතුරේ තියනවා "එතකොට සඳරු පැහැදිලි කරලා දෙනවා .                                                             
                                                                                                                අනේ අම්මේ ...ඉක්මනට එන්නකෝ අම්මේ ...අ ...අනේ ...අම්මේ ...!    

                                                                                                              කව්දෝ කෙනෙක් කෑ ගහනවා ,ගැහැණු කටහඩක් !සඳරු නංගිලා දෙන්නටයි මල්ලිටයි කොහේටවත් යන්න එපා කියලා ගලක් උඩින් වාඩි කරවලා හඬ ඇහෙන පැත්තට දිව ගියා .රබර් ගස් අතරින් දිව යනකොට සඳරු දැක්කේ ගැහැණු ළමයෙක් !ගලක් උඩට වෙලා අත් දෙකත් ගස ගසා බොහොම බයෙන් කෑ ගහනවා .සඳරු අහලක වැටිලා තිබුණු රබර් ලීයකුත් අතට අරං අර ගැහැණු ළමයා ඉන්න කිට්ටුවට ලං වුණා .                                                                                                                                   ඇයි නංගි මොකෙද්ද ?බය වෙන්න එපා මං ඉන්නවනේ "සඳරු කිවුවා
                                                                                                              යුවතිය ලජ්ජාවෙන් මුහුණ රතු කරගත්තා කියලා සඳරු දැක්කා "අනේ අය්යේ කූඩෑල්ලො  දෙන්නෙක් කකුලේ එල්ලිලා "අනේ උන් දෙන්නව ගන්නකො " යුවතිය හඩමින් කියනවා                                                   
                                                                                                              සඳරුට කෙල්ලගේ කතාවට හොඳටම හිනා .එත් සඳරු හිනාව තද කරගත්තා  ."මන් හිතුවේ සර්පයෙක් වත් දෂ්ට කරලා කියලා කෑ ගහපු විදිහට ."සඳරු කූඩෑල්ලන් ඉවත් කරන ගමන් කිවුවා .                            
                                                                                                               "මං බෑ කියද්දී අම්මා තමයි අරං ආවේ  මාව රබර් වත්තේ  "..යුවතිය  මවට  මැසිවිලි  නැගුවා                                                                            
                                                                                                              බන්ටී ............බන්ටී ...! ඈතින් ගැහැණු කෙනෙක් කතා කරනවා ඇහුණා ,"අපේ අම්මා කතා කරනවා .මං  යන්නං "සඳරුගේ ඇස් දිහා බලාගෙන එහෙම  කියලා නිල් මල් ගවුමේ තුත්තිරි ඇනි ඇනී  කෙල්ල දිව යන දිහා සඳරු බලන් හිටියේ අමුතු හැගීමක් හිතේ කකියද්දි ."බන්ටි " ගෙදරට කියන නම වෙන්නැති 'සඳරු එහෙම හිත හිතා ආපහු දොළ පාර ලගට ගිහින් නංගිත් මල්ලිත් එක්කන් අම්මලාගේ කිරි කට්ටියට ගියා .යනකොට අම්මලා කිරි අකුලලාත් ඉවරයි .                                    
                                                                                                              මෙච්චර වෙලා මොනවා කරාද දොළ පාර ළඟ ?සඳරුගේ අම්මා ඇහුවා ."කිරි බාල්දිය දෙන්න මට අම්මේ " සඳරු පිළිතුරු නොදීම කිවුව .ඒ වෙනුවට නංගිලා දෙන්නා සියල්ල මවගේ කනේ තැබුවා .කිරි බාල්දියත් ඔලුවේ තියන් ඉස්ටෝරුවට යද්දී දර මිටියක් ඔලුවේ තබාගත් ගැහැනියක් සමග බන්ටිත් එනවා ඉස්සරහින් . බන්ටි ආවේ අම්මට පිටිපස්සෙන් .සඳරුත්  අම්මටයි ගෙදර අයටයි පහු වෙලා ආවා .සඳරුට  බන්ටිට මනමාල බැල්මක් දාන්න විතරයි පුළුවන් වුණේ .බන්ටි සඳරුට විරිත්තලා යන්න ගියා .                                                                         
                                                                                                              පාසලොස්වක පෝය දා උදේම සඳරු ගේ අම්මා බුද්ධ පුජාව ඉව්වා ,පන්සල් යන්න ,සඳරුත් නංගිලා දෙන්නත් මල්ලිත් අම්මත් පන්සලට ගොඩ වෙලා බුද්ධ පුජාව දීල ,මල් පහන් පුජ කරලා පිං ලබාගත්තා . සන්දරුගේ අම්මා ගෙදර අයත් එක්ක ලොකු හාමුදුරුවෝ එක්ක කතාබහේ ඉන්න අතරතුර සඳරු තවම අවුරුදු පහක් වෙන  පුංචි මල්ලියත් එක්ක ආවාස ගේ පිටිපස්සේ තියන නාරං ගහේ නාරං ගෙඩි කැඩුවා . මල්ලිගේ වයසට වඩා අවරුදු 3ක් විතර වයසැති පොඩි හාමුදුරුවෝ සඳරු නාරං කඩනවා දැකලා ඒ අහලට වැඩියා .සඳරු පොඩි සාදුටත් නාරං ගෙඩි 2ක් දුන්නා ,"මටත් ගෙඩියක් දෙනවද ?,"හඬ අසුන පැත්තට ඇහැ යොමු කරපු සඳරු දැක්කේ බන්ටිව ."අහ් ....මේ බන්ටිනේ "සඳරු කිවුවා .                                                                                                                  "මේ ... හලෝ ..............මට බන්ටි කියල පිට අය කතා කරන්නෑ,එහෙම කියන්නේ අපේ අය විතරයි " බන්ටි කිවුවේ කටකාරකමට ...                  ඔයා කියන්න හදන්නේ මං පිට මිනිහෙක් කියලනේ ....' සඳරු ඇහුවා
 'ඔවු ඉතිං හරිනේ .......' බන්ටි නාරං ගෙඩියක් සුද්ද කරන  ගමන් කිවුවා
නරක් වෙලා තියෙයි අපිව තමන්ගේ කරගත්තොත් !සඳරු කිවුවේ නාරං කන ගමන්
බන්ටි ලජ්ජාවෙන් වගේ කතාව වෙනතකට හැරෙව්වා ."මේ ඔයාගේ මල්ලිද ?"
ඔව් .......මට තව නංගිලා දෙන්නෙකුත් ඉන්නවා ..ඒක නෙවෙයි කාත් එක්කද පන්සල් ආවේ?
අම්මත් එක්ක !................ඇයි ?
නෑ ......නිකං ...ඒක නෙවෙයි ,ඔයාගේ අර උප්පැන්නේ නම කියන්නකෝ .. ආසයි ඒකත් දැනගන්න .
උප්පැන්නේ නම ...'තරංගා' ..බන්ටි හිනාවෙලා කිවුවා
එතකොට ඔයාගේ නම?බන්ටි පෙරලා ඇසුවා
මගේ නම ද ?............... මගේ නම සඳරු ...ලස්සනයි නේ ?හැබැයි තරංගා කියන එකට වඩා බන්ටි හොඳයි !
පිස්සු ඔයාටනම් ......බන්ටි ලජ්ජාවෙන් හිනාවෙලා අම්මල ඉන්න දිහාට දිව්වා                                                                                                    
                                                                                                               සඳරු ගේ හිත සඳරුටත් හොරා බන්ටි ළඟ නැවතිලා තිබුණා . බන්ටිත් සඳරුට   පන වගේ ආදරේ කළා . දෙන්නම උසස් පෙළ පන්තිවල ඉගෙන ගත්තේ ,ගොඩක් දවසට බන්ටියි සඳරුයි රබර් වත්ත මැද්දෙන් ගලන් යන දොළ පාර ලඟදි තමයි මුණගැහුනේ ..ගොඩක් වෙලාවට සඳරු එන්නේ සඳරුගේ පුංචි මල්ලිත් එක්ක .ඒ නිසා පුංචි මල්ලි අසීමිතව බන්ටිට ලං වුණා ..සඳරු බැරිවෙලාවත් පුංචි  එකාව බන්ටි බලන්න යද්දී එක්ක නොගියොත් ,පුංචි එකා සඳරු ගෙදර ආ වෙලේ ඉඳන්ම අඬන්න ගන්නවා .ඒ නිසා හැමවෙලාවකම මල්ලිව සඳරු එක්ක ගියා .ඒ ගිය වෙලාවට බන්ටිත් එක්ක එකතුවෙලා පුංචි එකාට තිත්ත පැටව් ,අල්ලලා දෙනවා .ආපහු වතුරට දානවා ..ආයෙත් 'හා...කව්ද  බලමු  ඉස්සෙල්ලම  තිත්ත  පැටියෙක් අල්ලන්නේ ' කියලා තරඟෙට  තිත්තයෝ  අල්ලනවා .. සඳරුට තිබුනේ අහිංසක හිතක් .., ඒ වගේම  අහිංසක  ආදරයක් !  
                                                                                                            'සඳරු අපි පල්ලෙහා වලෙන් නාමු ..' එහෙම වෙලාවට බන්ටි යෝජනා කරනවා ,
'අර ඇනිකට් එක වගේ වතුර පිරිලා තියන වලේද ?හාපෝ එතන හැමෝටම නාන්න බෑ !හොඳ ට පිනන්න පුළුවන් වෙන්න ඕනි
'ඉතිං මට පුළුවන් පීනන්න ...' බන්ටි පෙරැත්ත කරනවා
'හරි එහෙනම් පොරොන්දු වෙන්න ඕනේ ගැඹුරට යන්නේ නෑ කියලා ' පෙරැත්තයෙන් බේරෙන්න බැරිම තැන සඳරු කිවුවා                                                                                                                                      
පොරොන්දු කරගෙන සඳරු වලට නාන්න ගියා .මල්ලි පොඩ්ඩත් ඉන්න නිසා සඳරු වලට බැස්සේ නෑ . බන්ටි එහෙම්ම වලට පැන්නා .. 'ඒයි ...බන්ටි ඔය මැද්දට යන්න එපා ..'වල මැදටම  පීනාගෙන යන බන්ටිව දැකල සඳරු කෑ ගැහුවා ..ගියාට වඩා ඉක්මනින් බන්ටි ආපහු පීනලා ආවා . 'කෑ ගහන්න එපා අනේ .. මට හොඳට මේක පුරුදුයි 'බන්ටි එහෙම කියලා වලේ එහා කොනේ ඉඳන් මෙහා කොනට පීනනවා .ඊට පස්සෙනම් සඳරු දැනගත්තා බන්ටි ඇත්තටම පිහිනීමට දක්ෂයි කියලා . බන්ටි පීනගෙන යද්දී බන්ටිගේ දිග ලස්සන කොන්ඩේ වතුරේ පාවෙන හැටි අපුරුයි !හරියට දිය කිඳුරියක් වගේ !සඳරුට හිතුනා . බන්ටි වලේ එහා කොනටම පීනලා ගිහින් අත් දෙක උඩට ඔසවලා වනනවා . එතකොට  පුංචි  එකා අත්පුඩි ගහන්නේ සතුටින් උඩ පැන පැන !
බන්ටි නෑවට පස්සේ පොඩ්ඩා ලඟින් බන්ටිව තියලා සඳරුත් නාගන්නවා .                                                                                            ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
                                                                                                            
"අය්යේ ..අර පාර අයිනේ ලොකු  අඹ ගහේ ගෙඩි වැටෙනවා .. මටයි  බන්ටි  අක්කටයි  අහුලලා දෙන්නකෝ" මල්ලි පොඩ්ඩා සඳරුට කරදර කරන්න ගත්තා .'හරි ඉතිං ..අපි බන්ටි අක්ක බලන්න යනකොට ඇහිඳ ගමු 'සඳරු කිවුවා .'දැන් අපි යන්නැද්ද ?'පොඩ්ඩා මුණ බෙරි කරන් ඇහුවා .'තව සුට්ටි වැඩක් තියනවා අයියට ..,ඊට පස්සේ යං හොඳේ .. ' සඳරු  පොඩ්ඩව සැනසුවා                                                                                                                                                                        'බන්ටි අක්කා ...මං ඔයාට මී අඹ ගෙනාවා ..' පොඩ්ඩා හුරතල් ලෙසින් වචන හසුරවලා අඹ ගෙඩි දෙකක් ඇය වෙත පෑවා .
'හානේ ....ෂෝයි පැටියා ..' අඹ ගෙඩියක් දෝතට ගන්න ගමන් පොඩ්ඩාගේ මුණ ඉම්බා
'අදත් අපි වලේ නාන්න යමු .' බන්ටි සඳරුට යෝජනා කළා .
'හා ..යමු ' සන්දරුත් කැමති වුණා                                                                                                                                             
බන්ටිට නාන්න ඉඩ හැරලා සඳරු පොඩ්ඩවත් තියාගෙන ගලක් උඩින් වාඩි වෙලා බලන් හිටියා .පොඩ්ඩා හොඬපර ගෙඩියක් අහුලන් පොතු ගලව ගලවා වතුරට දානවා .ඒ පොතු වතුරේ පාවෙලා යන අපුරුව දිහා පොඩ්ඩා බලන් ඉන්නේ ආශාවෙන් .බන්ටි එහා කොනට  පීනලා වතුර යටින් ඇවිත් කොහේ හරි තියන ලී කොටයක් අස්සේ හැංගෙනවා .පොඩ්ඩා ආසාවෙන් බලන් ඉන්නවා බන්ටි කොහෙන් මතුවෙයිද කියලා . ටික වෙලාවක් පෙන්න නැති වුනහම පොඩ්ඩා කෑ ගහනවා .එතකොට බන්ටි අර කොටෙන් ඉස්සිලා අත වනනවා . එතකොට   පොඩ්ඩා හරිම සතුටින් උඩ පනිනවා .බන්ටි ඒ සෙල්ලම කරනවට පොඩ්ඩා හරිම ආසයි . සඳරුත් ඒ දිහා බලන් ඉන්නේ ආසාවෙන් .ඔහොම ටික වෙලාවක් සෙල්ලම කර කර ඉද්දි බන්ටි යට ගිහිං ගොඩක් වෙලාවකින් කොහෙන්වත් මතු වුනේ නෑ .පොඩ්ඩා 'බන්ටි අක්කේ එලියට එන්ඩෝ ' කියල කෑ ගහනවා .එත් බන්ටි ආවේ නෑ . 'බන්ටි ඔය ඇති සෙල්ලං කරා ,ඉන්න තැනකින් ගොඩට එන්න' කියලා සඳරුත් කෑ ගහලා කිවුව .ඒත් හැල හොල්මනක් නැති නිසා සඳරු හොඳටම බය වුණා .සඳරු කෑ ගහලා අහල පහල මිනිස්සුන්වත් ගෙන්න ගත්තා .දොළ පාරකින් වතුර එකතු වෙලා විශාල ප්‍රමාණයක ඉඩ පරාසයක  හැදිලා තිබුන ඇනිකට් එකක් වගේ වතුර පිරුණ වතුර  වලක්  ඒක , මිනිස්සු එකා  දෙන්නා වලට  පැනලා බන්ටිව  හොයන්න ගත්තා. ඒ වෙනකොට සඳරුත් වලේ කිමිදිලා බන්ටිව හොයනවා .  
                                                                                                             
සඳරු වල පතුලේ ගල් දෙබොක්කා  ඇතුලේ බල බලා ගියේ ගල් වලට හීරිලා තමන්ට දැනෙන වේදනාවට වඩා හදවතේ වේදනාව වැඩි නිසා .එහෙම පීනාගෙන යනකොට සඳරු දැක්කේ ඇස් අදහාගත නොහැකි දෙයක් .බන්ටි ගල් දෙබොක්කාවක හිරවෙලා නිසොල්මන්ව හිටියා . සඳරු ඇයව උඩට අදින්නට උත්සාහ කළත් සන්දරුට එය තනිව කල නොහැකි වුණා .සඳරු බන්ටිව අත නොහැර අල්ලගෙනම හිටියා .ඒ අවස්ථාවේදී දිය යටින් තවත් කෙනෙක් පීනගෙන එනවා සඳරුට මතකයි . සඳරු පියවි සිහියට එන විට සඳරු හිටියේ රෝහලේ ඇඳක් උඩ .සඳරුට සිහි ආ විගසම බන්ටිව හොයලා කෑ ගැහුවා .ඒ වෙද්දී සඳරුලගේ ගෙදර උදවියත් රෝහලට ඇවිත් හිටියේ ..සඳරුට බන්ටි මියගොස් බව දැනගන්නට ලැබුණා .සඳරු රෝහල දෙවනත් වෙන්නට කෑ ගැහුවා .සේලයින් බට වෛද්‍ය උපකරණ වීසි කරලා දැම්මා .නමුත් බන්ටිට ජීවිතේ ආයෙම ලබා දෙන්න කාටවත්ම බෑ .සඳරු තීරණය කළා බන්ටිගේ අවසන් කටයුතු වලින් පස්සේ ගමෙන් ඈත් වෙලා ඉන්න . ඒකට සඳරු තෝරාගත්තේ යුධ හමුදාව .සඳරු හමුදාවට බැඳුණේ ජීවත්වෙන්න අරමුණක් නැති සඳරුට නිකන්ම මිය යනවාට වඩා රට වෙනුවෙන් මිය යාම හොඳයි කියලා හිතුන නිසා .ඔපරේෂන් වලදී පිස්සෙක් වගේ ඉස්සරහට දුවනවා කියලා සඳරු හැමදාම බැනුම් අහනවා . නමුත් සඳරු ප්‍රර්ථනා කරන්නේ හිතක් පපුවක් නැති වෙඩි උණ්ඩයටවත් තමන්ව බන්ටිගේ ලෝකයට යන්න ඉඩක් හදල දෙන්න කාරුණික වෙන්න කියලා !